دشتستان بزرگ- حسین سوزنده: چندی پیش مطلبی با عنوان "دیوار بلند قانون، در مقابل نرده های فرمانداری" در پایگاه خبری دشتستان بزرگ منتشر شد.

به گزارش دشتستان بزرگ، انتشار این مطلب که یادداشت یک دشتستانی بود، با واکنش فرمانداری دشتستان مواجه شد، از انتشار مطالبی در فضای مجازی گرفته تا حذف اینجانب از گروه روابط عمومی فرمانداری دشتستان!

از این اتفاق، که بیش از چند روز می گذرد، مدتی با خود کلنجار رفتم که این موضوع را رسانه ای کنم یا خیر؟ و یا اصلاً این رخدادها، اهمیت آن را دارد که پیرامونش مطلبی نگاشته شود؟ اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که گوشه ای صحبت های خود را طی نامه ای سرگشاده، خطاب به روابط عمومی فرمانداری دشتستان منتشر کنم، تا ضمن ابراز تأسف از واگذای چنین مسئولیت های مهمی به این افراد، بر لزوم احترام به رسانه ها که همانا زبان گویای جامعه اند، تأکید کنم، به امید آنکه از این پس شاهد اینگونه برخوردهای قهری با رکن چهارم دموکراسی (رسانه ها) نباشیم.

برادر گرامی

 نه فرمانداری دشتستان دادگاه مطبوعات است و نه شما قاضی و حقوق دان این دادگاه.

 دلیلی وجود ندارد که به دنبال انتشار مطالب نویسندگان در رسانه دشتستان بزرگ، در خصوص نقد از سرپرست فرمانداری دشتستان، اقدام به رفتار خشونت بار کرده و شب ها به خواب نروید! البته با توجه به واکنش های دیده شده در فضای مجازی و رفتار عجیب و غریبی که داشتید، باید شاکر خداوند بوده که شما تاکنون مسئولیتی نگرفته اید، آن وقت باید فاتحه ی روحیه ی مطالبه گری و رسانه های منتقد را خواند.

 گفتم رسانه منتقد، کاش به ارزش واقعی انتقاد پی برده و به جای تمسخر علی پیرمرادی پیر مطبوعات، در محافل مختلف، دستان منتقد خود را بوسیده و توصیه های فرد مقابل را بر ذهن خود بارها می نوشتید.

 خنده دار است، تهدیدهای شما را می گویم، وارد جزئیات بیشتر نشده تا ذهن مخاطبین را در خصوص طرز برخورد شما بدبین و ناخوشایند نکنم، اما پیشنهاد می کنم بازی با کلمات را کنار گذاشته تا خود که هیچ، حداقل مجموعه فرمانداری دشتستان را زیر سوال نبرده باشید.

شاید از جایگاه رسانه ها اطلاعی نداشته و نسبت به وظایف یک رسانه آگاهی ندارید، شاید در جریان توان و قدرت رسانه ها در انتقال نیازها و مطالبات مردم در سطحی فراتر از افراد و گروه ها به مسئولان که بیانگر نقش و رسالت سنگین رسانه در جامعه اسلامی است، هیچ اطلاعاتی نداشته باشید.

ممکن است امروز که خود را روابط عمومی فرمانداری دشتستان دیده اید، رسانه ها و نقش پر رنگ آن در جامعه را فراموش کرده باشید، شاید هم دلخوشی بسیار از تکیه زدن بر یک صندلی در فرمانداری، شما را فراموش کار کرده است!

یک نصیحت دوستانه از روی دلسوزی به شما دارم، میز روابط عمومی که در واقع، پیشانی فرمانداری محسوب می شود را رها کرده و در بخش دیگری به خدمتگذاری مردم مشغول شوید. مهم، نیت خدمت به خلق بوده و با نیت دلسوزانه در هر مکانی می توان خوش درخشید.

 واقعا خنده دار است، به طور مثال چنین جمله ای را شما در چندین گروه و فضای مجازی خطاب به انتقادات رسانه دشتستان بزرگ نسبت به عملکرد سرپرست فرمانداری دشتستان، منتشر کردید، "دموکراسی زمانی معنا پیدا می کند قبل از تخریب بزرگترین مسوول ارشد دولت علت را جویا از ما می شدید بعد تخریب می نمودید!" کاری به اشتباهات عجیب و بسیار ابتدایی در جمله بندی ندارم اما برایم جالب است که آیا واقعاً شما دموکراسی را اینگونه تعریف می کنید؟! مگر نه این است که رسانه ها، صدای مردم محسوب می شوند و انعکاس درد دل های مردم، از وظایف هر خبرنگار؟ مگر نه این است که هر کسی می تواند نسبت به عملکرد مسئولین خود، انتقاد داشته باشد؟

اگر شما با کار حرفه ای رسانه ای کوچکترین آشنایی داشتید، اصلاً چنین درخواستی نداشتید، مطرح کردن موضوع با مسئول ارشد را می گویم! این است دموکراسی از دید شما؟ و آیا این است پیشانی فرمانداری ما؟

در پایان، پیشنهادی دارم برای آن فرمانداری محترم که با شعری از شیخ اجل سعدی شیرازی عرض می کنم:

به خردان مفرمای کار درشت

که سندان نشاید شکستن به مشت

نخواهی که ضایع شودروزگار

به ناکاردیده مفرمای کار