دشتستان بزرگ- ساناز صالحی*: شکل گیری استقلال طلبی در نوجوانان را جدی بگیرید و آن را درک کنید. نوجوانان با این خصوصیت از درون احساس می کنند که باید خود با تصمیم های خود عمل کنند نه با سلطه گری های دیگران و آنجا که نوجوان احساس کند تحت سلطه و فرمان والدین است بیشتر آن ها را وادار به نشان دادن استقلال خویش می کند. استقلال طلبی نوجوانان به اشکال مختلف خود را نشان می دهد، آنها در این سنین دوست دارند حریمی خصوصی داشته باشند، اگر اتاقی دارند، دوست دارند کسی بدون اجازه ی آنها وارد آنجا نشود، دوست ندارند کسی به لوازم آنها دست بزند، دوست دارند وسایلی چون کامپیوتر که می تواند وسیله ای مشترک در خانواده باشد را به عنوان وسیله ی شخصی استفاده کنند و این موضوع یکی از عوامل شکایت های والدین است، به گونه ای که از درگیری نوجوان خود با خواهر و برادر کوچکتر در این باره گله مند هستند. آنها حتی در رفت و آمدها، تمایل به استقلال دارند و دوست ندارند والدینشان، آنها را به آموزشگاه برده و بیاورند، آنها در اثر همین استقلال طلبی یک احساس قدرت در درون خود می کنند و آن احساس دفاع از خود است. زمانی که والدین، آنها را از خطراتی که درجامعه وجود دارد می ترسانند، آنها درون خود احساس قدرت کرده و فکر می کنند که خود می توانند از خود دفاع کنند. احساس استقلال یک احساس خوب و مثبتی است که می تواند موجب خودکار شدن نوجوانان شود ولی در عین حال نیز باید با ظرافتی از طرف والدین مواجه شود که هم موجب حفظ روند رشد و شکوفایی آنها شود و هم آنها را از آسیب های احتمالی دور بدارد. والدین می توانند برای مستقل شدن تدریجی نوجوان خود برنامه ای داشته باشند (که در این باره می توانند از یک مشاور نوجوان نیز کمک بگیرند). سعی کنید از یک طرف، دیواری سخت به دور آنها نکشید که نگذارند کمی آزادانه عمل کنند و از طرفی دیگر آنها را کاملا به حال خود رها نکنید که هرکاری خواستند انجام دهند. اگر آنها را کاملا محدود کنید و اجازه ی تصمیم یا عمل مستقل را به نوجوانتان ندهید، آنها نیز ناگزیر لجباز شده و می خواهند همه ی حریم ها را با همین لجبازی بشکنند، که در این صورت بین والدین و نوجوان یک جنگ پایان ناپذیر در می گیرد، از طرفی دیگر آنها را کاملا به حال خود نگذارید که ممکن است در دام انواع مشکلات از جمله ورود به جمع دوستان نامناسب بیفتد، بهترین راه برای مواجه شدن با استقلال طلبی نوجوانان، فراهم آوردن تدریجی موقعیت ها برای انجام مستقلانه کارها و وظایف است. شما در هر زمینه ای که احساس می کنید آنها می توانند مستقلانه عمل کنند اجازه کار را به آنها بدهید، در زمینه هایی که فکر می کنید هنوز به حدی که بتوانند به تنهایی عمل کنند نرسیده اند، با توضیحات مناسب، آنها را قانع کنید که در آن زمینه خاص هنوز نمی توانند به استقلال عمل کنند، با خصوصیات دوره نوجوانی آشنا شوید و آگاهانه برخورد کنید. نوجوانان به لحاظ هوشـی و عقلـی تغییری را از سر مـیگـذرانند کـه اگـر بـه خـوبی درک و مدیریت شود، موجب ارتقاء ارتباط بین آنها و والدین و مربیـان خواهد شد و اگر به خوبی درک و مدیریت نشـود، موجـب شکلگیری فاصله و شکاف بین نوجوان و آنها شده و گاه یک جنگ و جدل کاهنده را بین شما تحمیل می کند.   *روانشناس بالینی- عضو انجمن بین المللی هیپنوتیزم بالینی و متخصص طرحواره درمانی