دشتستان بزرگ- حسین سوزنده: رسانه ها به عنوان زبان گویای شهروندان، نقش بی نظیری در ساماندهی امور، مطابق با خواست و نیاز مردم دارند و این جایگاه به ویژه در مدیریت شهری به دلیل ارتباط مستقیم خدمات شهری با آسایش مردم، تعیین کننده تر است.

به گزارش دشتستان بزرگ، نقدها و سوالاتی که از سوی خبرنگاران رسانه ها از مدیریت شهری و شورا ها نیز مطرح می شود، در حقیقت انعکاس مطالباتی است که مردم آنها را با رسانه ها به عنوان امین خود مطرح می سازند و توجه به آنها نقش مهمی در ایجاد شهری آرام با تامین حداکثری آسایش مردم دارد.
اما به راستی این مدیران، تا چه اندازه نسبت به انتقادات صورت گرفته، دید مثبتی داشته و با مرتفع سازی آن، سعی در جلب رضایت مردم می کنند؟ تا چه اندازه تاب این انتقادات را دارند و با منتقدین خود، چه برخوردی خواهند داشت؟
آیا انتقادات را با جان و دل پذیرفته و سعی در رفع نقاط ضعف خود می کنند یا شمشیر از رو بسته و به جدال با رسانه ها که همانا چشم و گوش جامعه هستند، برمی خیزند؟
شورای شهر برازجان اما راه و روش خاص خود را دارد، گویا الگوریتم کاری آن، ایستادگی در مقابل منتقدان است و این خاصیت خود را در همان سال اول کاری با شکایت از رسانه مردمی دشتستان بزرگ، نشان داد.
اینبار کاری به برنامه ها، مصوبات و تصمیمات مختلف و گاها عجیب شورایی ها ندارم بلکه قصد دارم از اقدام عجیب و اشتباه شورای شهرمان، در روزهایی که به نام آنها نامگذاری شده، انتقاد کنم، انتقادی که امید است به شکایت جدید در ابتدای سال ختم نشود.
در دورانی که همگی آن را به عصر ارتباطات می شناسیم، گویا برخی از شورایی های ما، با فضایی به نام اینترنت و فضای مجازی کاملا ناآشنا هستند و نمی دانند اخبار با چه سرعتی در این فضا در حال انتشار است، یا اینکه واقعا نقش و تاثیر سایت ها و رسانه های مجازی را درک نکرده و اصلا به قول معروف در باغ نیستند که بدانند سایت ها و فضای مجازی چه تاثیری در آگاه بخشی و اطلاع رسانی به عموم مردم دارند، آن هم در برهه ای از زمان که ما زندگی می کنیم، که حتی دقایق سرعت انتشار مطالب، نیز مهم است.
شاید هم نحوه کار این رسانه ها به مذاق دوستان شورایی ناخوشایند آمده و کامشان را تلخ کرده که اینبار نیز چشمانشان را به اندازه دیدن چند هفته نامه باز کرده و رسانه را در این حد خلاصه می کنند، به جای پذیرفتن انتقاد‌ها، سعی در فیلتراسیون رسانه ها می کنند، به نحوی که در نشست رسانه ای خود تنها به دعوت از همان هفته نامه ها می پردازند تا به خیال خود، به بهانه نبود جا و شرایط خاص کرونایی، از حضور رسانه های منتقد جلوگیری کرده باشند.
رسانه هایی که همیشه چوب مردمی بودن خود را می خورند و چه افتخاری بالاتر از این مردمی بودن. رسانه هایی که خود را صدای مردم می دانند، هرچند که بارها با زور و فشار، سعی در خفه کردن این صدا کرده اند و این رویکرد خود را با شکایت از رسانه ها به حد اعلی رساندند.

در آخر نیز روی صحبتم با جناب رئیس شورا است:
رسانه یعنی رکن چهارم دموکراسی، یعنی نمود یک جامعه آزاد و زنده، پس حس بینایی، شنوایی، لامسه و … خود را تقویت کرده و این تاثیر را ببینید، این دموکراسی را لمس کنید و صدای منتقدانتان را بشنوید نه اینکه با گرفتن گوش خود و ندیدن منتقدان، تنها به پاک کردن صورت مسئله بپردازید.
گویا حساب دو دوتای شما با رسانه ها چهارتا نمی شود، شما که ادعای دوستی با رسانه ها را داشته و لبخندها به آنان تحویل می دهید، در عملکردتان نیز اینگونه باشید.
این را بدانید تنها در صورتی موفق خواهید بود، که با مردم همراه باشید، که مردمی باشید و از مردمی ها روی گردان نشوید، حال این مردمی ها از هر نوعی که باشد، چه رسانه ای، چه پیشنهاد و چه انتقاد. نه سعی در خفه کردن صدای گویای مردم کنید.
در پایان این حدیث شریفه را تقدیم می کنم به شما:

«الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم»
(حکومت با کفر باقی می‌ماند ولی با ظلم هرگز)