دشتستان بزرگ: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ، در روزهای شنبه به معرفی ورزشکاران این شهرستان می پردازد. در این هفته سعی داریم که شما را با یکی از قهرمانان کونگ فو و دو تن از مربیان وی که سهم زیادی در این قهرمانی داشتند، آشنا کنیم.

گفتگویی را با این ورزشکاران ترتیب دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

کوروش شهریاری هستم ،متولد۸۳ و فرزند دوم خانواده هستم، تحصیلاتم در مدرسه شهید نواب صفوی برازجان

شما از چه سالی وارد این ورزش شده اید؟

 من از سال ۹۱ کارم را شروع کردم

 مشوق اصلی شما چه کسانی بودند؟

 از مسابقاتی که توی تلویزیون اجرا می شدند و دایی من که توی این رشته کار می کردند.

چه کسانی شما راحمایت کردند و آیا به تحصیلات شما لطمه ای وارد شد؟

 خانواده، مخصوصا پدرم که در رشته بوکس کار میکرد و هیچ لطمه ای به درسن وارد نشد.

 آیا دوست دارید توی رشته ورزشی ادامه دهید یا درس را ادامه می دهید؟

 درس را ادامه می دهم.

در رشته کونگ فو استقبال مردم در برازجان چگونه بوده است؟

 استقبال مردم به علت عدم آشنایی به این رشته خوب نبوده است.

آیا از سوی مسئولین تا به حالا استقبال خاصی شده است؟

 ورزش کونگ فو بیشتر فی سبیل الله است، بیشتر خودمان خرج می کنیم و تا حدودی از خیرین کمک می گیریم و دوسه سال اخیر وضعیت بهتر شده و بازم آن انتظاری که باید بشه نیست.

بدترین و بهترین خاطره شما در ورزش چه بوده است؟

 بدترین خاطره، آسیب های جدی که در حین بازی از ناحیه دست و پا مصدوم شدم و بهترین خاطره، اینکه توی مسابقات المپیاد کشوری که اعزام شدیم در مسابقه سوم بود که از ناحیه پا مصدوم شدم ولی با تزریق ژل توانستم با موفقیت به مسابقه ادامه دهم که با فاصله امتیازی و روحیه بالا توانستم مقام را کسب کنم.

آیا رویایی برای آینده دارید؟

 بله ۱۰۰ درصد

توصیه برای هم سن و سال های خودت دارید؟

 بله که به سمت ورزش های رزمی بیان و استقبال کنند.

 آیا انتظاراتی از مسئولین دارید؟

 که بیشتر ورزشکاران را حمایت کنند و امکانات رو فراهم کنند و کمک های مالی به ورزشکاران برای اعزام به اردوهای استانی و کشوری کنند.

حرف آخر شما ؟

 تشکر از پدر ومادرم و تشکر از مربی خودم آقای راهداری.

-لطفاً خودتان را معرفی کنید:

نوید کرمی راهداری هستم. متولد ۴ بهمن ماه ۷۴، فرزند سوم و آخر خانواده هستم. از سال ۸۸ زیر نظر استاد عبدالرحمن خوشبخت بودم. بعد از آن به دلیل درس از ورزش فاصله گرفتم تا اینکه سال ۸۹، برادرم که از شاگردان خوشبخت بود، هنرکده ماتو را تاسیس کرد. (در حسینیه محله گرمسیری) از بدو تأسیس آن من شاگردی می کردم.

-مشوق اصلی شما در این رشته چه کسانی بودند؟

برادرم مشوق من بود، از بچگی تحت تأثیر فیلم های رزمی قرار می گرفتم. با کمک برادرم وارد عرصه شده و ادامه دادم، در زمینه شهرستانی و استانی نیز مقام هایی را کسب کردم.

در بخش فرم، اگر فرصت باشد، حتما شرکت می کنم.

– بدترین خاطره ورزشی شما:

قطعاً لحظات آسیب دیدگی برای هر ورزشکار بدترین خاطره است و ورزشکار از اینکه نتواند مدتی مسابقه دهد، ناراحت می شود.

-بهترین خاطره ورزشی شما:

من همیشه علاقه ویژه ای داشتم که زمان مسابقات در کنار بچه ها باشم، همیشه به آنان روحیه داده و زمانی که مقامی کسب کنند، خاطره شیرینی را برایم رقم می زند، قهرمانی کوروش نیز در دهه اخیر بهترین خاطره هنرکده ما بود. (مربی هنرکده ماتو زیر نظر استاد سعید کریمی راهداری).

-از مسئولین چه انتظاراتی دارید؟

انتظارات زیادی هست. باشگاه های کونگ فو دارای کمبودهای زیاد است اما ورزشکاران و رزمی کاران همیشه با این کمبودها کنار آمده اند. ما مربیان سعی می کنیم اجازه ندهیم که بچه ها این کمبودها را احساس کنند.

-از آینده کونگ فو در شهرستان برایمان بگوئید:

تا زمانی که نگاه ویژه مسئولین از این رشته پوشیده شود، ما آینده ای برای این ورزش نمی بینیم. هر چند تمامی قهرمانان، اساتید و مربیان و حتی مسئولین در پی کسب افتخارند. ما تا جایی که بتوانیمقهرمان و مربی تحویل می دهیم.

ای کاش مسئولین نگاه ویژه تری برای کونگ فو استان در نظر بگیرند.

کونگ فو برازجان اگر این کمبودها را رفع کنند، قطعاً این شهرستان قطب اصلی کونگ فو می شود، همین الان نیز از قطب های اصلی هستیم.

-از مشکلات مالی خود بگوئید:

متأسفانه به دلیل نبود بودجه و سهمیه باشگاه ماتو چندسالی است که نتوانسته است حتی یک بنر قهرمانی را برای شاگردانش بزند، زیرا هیچ حمایتی ندیدیم.

چندی پیش شهردار به استقبال قهرمانان آمده و قول همکاری و حمایت مالی دادند. ان شاء الله بتوانیم شاهد کمک شهرداری ها، شوراها و فرمانداری ها باشیم تا بتوانیم افتخار آفرینی کنیم.

-حرف آخرتان:

از استادم آقای سعید کریمی راهداری ممنونم که تا به امروز زحمت زیادی برای من کشیده اند. امیدوارم لایق تمامی زحماتش باشم و بتوانم در حد توانم برای کونگ فو شهرستان، کمک کنم و ممنونم از سایت وزین دشتستان بزرگ که این فرصت را در اختیار ما قرار داد.

-لطفاً خودتان را معرفی کنید:

یداله بناری هستم ۴۵ ساله. فرزند پنجم از یک خانواده ۱۱ نفره ام. سال ۷۶ ازدواج کرده و سه فرزند دارم.

-چگونه وارد ورزش شدید؟

در سال ۶۲ برادر ورزشکارم جانباز شد و من  به دلیل اینکه راه او را ادامه دهم وارد ورزش شدم. شنا و کونگ فو را کار کردم. از سال ۶۴ به صورت حرفه ای ورزش را ادامه دادم.

بنیانگذار ورزش کونگ فو توآء در دشتستان آقایان، یونسی، خوشبختی و اقدسی هستند و من زیر نظر آقای اقدسی ۳۲ سال تمرین می کنم.

-آیا با این همه وقتی که در ورزش صرف می کنید، خانواده شما اعتراضی ندارند؟

با وجود اینکه ۶۰ درصد وقتم را در ورزش می گذارم؛ خانواده ام نه تنها مخالفتی نداشتند بلکه شدیداً به ورزش کونگ فو، علاقه مند بودند به خصوص برادرم که حامی ویژه ام است. در حال حاضر همسر و فرزندانم نیز بسیار از من حمایت می کنند به طوری که دو فرزندم ورزشکار هستند. پسرم متین چند دوره قهرمان شده و اکنون دوره مربی گری را کونگ فو را می گذراند.

-از افتخارات خود برایمان بگویید:

 من ۶۲ مقام قهرمانی و پهلوانی دارم و نمیتوان همه آنها را بیان کرد. به طور خلاصه عرض می کنم. من در رشته تنیس روی میز و کشتی قهرمان استان شدم. زیر نظر استاد قاسمی توانستم به افتخار پهلوانی استان دست پیدا کنم.سال ۷۱ تا ۷۶ زیر نظر انجمن، مربی بودم. سال ۷۶ تا ۸۶ آخرین مدرک انجمن کونگ فو (کمربند مشکی) را گرفتم. از سال ۸۶ تا ۹۰ باشگاه را رها کرده و به کارهای شخصی خود رسیدم. از سال ۹۰ دوباره به صورت حرفه ای ادامه دادم. ده سال است که در مسابقات شرکت نمی کنم. ولی در حال حاضر مربیگری میکنم عضو شورای فنی کونگ فو استان و دبیر هیأت کونگ فو دشتستان می باشم. دو سال پیاپی مربی برتر کشور در رشته کونگ فو هستم.

-مردم تا چه اندازه با این ورزش آشنایی دارند؟

به دلیل پیچیدگی های ورزش کونگ فو، مردم خیلی از این ورزش استقبال می کنند. وقتی افتخاری را کسب می کنیم بسیار مورد استقبال مردم قرار می گیریم. رفتار و احترامی که مردم به ما می گذارند به دلیل این ورزش است. ما شرمنده محبت مردم هستیم و خدا را شاکریم که چنین لطفی به ما کرده و ما را مورد محبت خود و مردم قرار داده است.

-ورزش کونگ فو بانوان را چگونه ارزیابی می کنید؟

من در زمینه کونگ فو بانوان نیز فعالیت دارم. کونگ فو بانوان بسیار قوی کار می کند. ۴ سال است که به منظور تقویت ورزش کونگ فو بانوان، باشگاهی را در اختیارشان قرار داده ایم. بانوان کونگ فو کار دشتستان موفق به کسب مقام های زیادی شده اند. مربی آنها خانم مریم مصدق در برازجان و خانم مژگان ماندگار در پشت کوه مسئولیت مربی گری را دارند که خودشان نیز موفق به کسب عناوین مختلفی در سطح کشوری شده اند.

-شما چه انتظاری از مسئولین دارید؟

ما از مسئولین انتظار داریم که همانطور که از ورزش هایی مانند، فوتبال، فوتسال، هندبال، والیبال، صخره نوردی و چنین ورزش هایی حمایت می کنند، به ما نیز لطف کنند و از ما حمایت کنند. ما را به یک چشم بنگرند. برای ما نیز با مسئولین رایزنی کرده و لااقل هزینه رفت و برگشت و لباس ما را فراهم کنند. من با هزینه شخصی خود، بچه ها را به مسابقات می برم و غذا می دهم. مگه هزینه ای که مسئولین پرداخت می کنند تا چند روز باقی می ماند؟ خیلی از مسئولین به ما می گویند که از حمایتمان می کنند ولی وقتش که می رسد جا می زنند. البته جناب آقای کمارج همیشه حامی ما بوده اند.

سنگینترین تیمی که تا به حالا اعزام کردید؟

۴۵ نفر فرستادیم که ۴۴ مدال کسب کردیم و ۱۸ نفر اعزام کردیم که ۱۹ مدال آوردیم

سال۹۵ تا به حالا آشنایی حاجی کمارج باعث شد کونگ فو پیشرفت کند و تشکر ویژه می کنم از حاجی کمارج بابت حمایت های مالی ایشان و کمک هایی که گاها از جیب شخصی خود داشتند

در کونگ فو دشتستان ۶ سال متوالی مسئول مربی برتر استان شدم.۴سال مربی برترکشور شدم و ۲سال مربی فنی استان. تمام مبارزامون و مربیان و ورزشکارامون همه مدال آوران درسطح استان و کشور هستند

-بهترین خاطره ای که در ورزش دارید چه بوده است؟

وقتی تیمی را اعزام می کنم و نتیجه می بینم و ناامید برنمی گردم، وقتی خدا به ما کمک می کند و وقتی ارتباط صمیمی بین شاگردانم و همچنین خودم را می بینم، بهترین خاطره برایم رقم می خورد. خاطره خوب یعنی این صمیمیت این کمک های خدایی، یعنی موفقیت.

-بدترین خاطره شما در این زمینه چه بوده است؟

دست خالی و دل پُر ….

هیچ گاه این دو کفه ترازو تعادل ندارد.

البته از دست دادن دوستان و اساتید عزیزم آقایان خوارزمی، گورکی، خوشبخت، شبانکاره، شاروبندی، رزمجو از بدترین خاطراتم هستند.

-حرف آخر:

در نهایت تشکر می کنم از سایت دشتستان بزرگ. تشکر ویژه ای جناب حاجی کمارج که حمایت ایشان همیشه شامل حال من بوده. تشکر ویژه دارم از استاد بزرگم آقای اقدسی و آقای عباسیان پور که در سه دهه اخیر زیر نظر ایشان تربیت شدم.