دشتستان بزرگ- علیرضا رهسپار و عباس راستی: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ در روزهای سه شنبه به معرفی هنرمندان این شهرستان پرداخته و با انجام مصاحبه و یا ارائه مطالبی، در راستای شناساندن این هنرمندان می کوشد.

این هفته شما را دعوت می کنیم به خواندن زندگی نامه و کارنامه اسطوره روزنامه نگاری، نویسندگی و تاریخ دشتستان و استان، زنده یاد علیمراد فراشبندی.

زنده یاد علیمراد فراشبندی، فرزند حسین در سال ۱۲۹۹ هجری در خانواده ای متدین و اهل علم درشهر برازجان دیده به جهان گشود و تحصیلات خود را در همین شهر به پایان برد.
سال ۱۳۱۸ بود که به استخدام اداره کل فرهنگ دشتستان درآمد و مدتی را به عنوان آموزگار به تعلیم و تربیت پرداخت.
در سال ۱۳۲۴ وی دشتستان را بقصد شیراز ترک کرد و این آغاز زندگی پر حادثه سیاسی او بود.

مرحوم فراشبندی، مرداد ۱۳۳۱ اولین شماره “خامه ملت” را منتشر کرد.
خامه ملت هفته نامه ایی بود که فراشبندی دیگر نیازی نمی دید برای رسید به اهدافش به کسی متوسل شود.
وی هم می توانست بی پروا و بدون ترس از سیاست های دولت مصدق حمایت کند- که در آن زمان چنین کاری نیاز به شجاعت بسیار داشت- و هم می توانست مشکلات مردم دیار خود یعنی دشتستان را در آن هفته نامه انعکاس دهد.
حمایت از دولت مصدق و انتقاد شدید از استعمار کبیر (انگلیس) باعث شد خامه ملت بیش از ۴۹ شماره منتشر نشود.

بعد از کودتای ۲۸ مرداد بود که فراشبندی روزنامه نویسی را کنار گذاشت و به انتشار کتاب روی آورد و تاریخ نویس شد.
سال ۱۳۳۳ فراشبندی اولین کتاب خود را بعنوان “انگلیسی ها را بشناسید” چاپ کرد.
وی در این کتاب, انگلیس را عامل کودتا معرفی کرد و از دکتر مصدق تمجید کرد. یعنی همان رویکرد مطبوعاتی خود را این بار در کتابش ادامه داد.
“استعمار گران بدانند” کتاب دوم وی بود که در اسفند ۱۳۳۳ به چاپ رساند،  در فروردین ۱۳۳۴ بار دیگر کتابی در حمایت از عملکرد دولت دکتر مصدق به نام “دکتر مصدق یا ژرژ واشنگتن ایران” منتشر کرد.

انتشار چنین کتاب هایی در آن زمان که فضای سیاسی کشور را خفقان و سانسور فرا گرفته بود باعث شد که فراشبندی را دستگیر و به زندان قزل قلعه بیاندازند.
پس از آزادی از زندان وی را به تهران و سپس به مشهد تبعید کردند تا اینکه در مشهد با شریعتی آشنا شد.
این آشنایی یک سال به طول انجامید تا اینکه فراشبندی به شیراز برگشت و فصل دیگر از زندگی خود را ورق زد.
پس از باز گشت به شیراز فراشبندی شروع به نوشتن تاریخ وطن خود یعنی دشتستان کرد و در سالهای ۱۳۳۵و ۱۳۳۶  کتاب دو جلدی “تاریخ و جغرافیای برازجان یا سنگر مجاهدین” را به چاپ رساند.

اسفند سال۱۳۳۶ کتاب “نظری بگذشته ایران” را منتشر کرد و یک نسخه از آن را برای دکتر مصدق فرستاد که ایشان هم در جواب این همه محبت فراشبندی یک ساعت مچی زیبا برای وی فرستاد که همیشه همراهش بود.
با آزاد شدن فضای سیاسی, فراشبندی ساکت ننشست و برای انتخابات دوره های  ۲۰ و ۲۱ و ۲۲ مجلس شورای ملی در استان بوشهر کاندیدا شد که بخاطر مسائل سیاسی و دخالت دولت رای نیاورد.
همچنین در سال های ۱۳۴۰ و ۱۳۴۲ به ترتیب کتاب های “شرح مختصری از مبارزات و زندگی مرحوم محمد باقر تنگستانی” و “سند خدمت من به دشتستان” را منتشرکرد.
فراشبندی علاوه بر کتاب های گفته شده, چندین کتاب درباره قیام مردم جنوب بر علیه استعمار نوشت که از جمله ی آنها می توان به کتاب های “حماسه مرزداران جنوبی ایران” , “جنگ انگلیس و ایران در سال ۱۲۷۳ هجری قمری” ، ” مبارزه مسلحانه مردم دشتی و دشتستان و تنگستان علیه استعمار” و همچنین کتاب “جنوب ایران در مبارزات ضد استعماری” اشاره کرد.

وی در این کتاب ها تلاش کرد تا تاریخ حقیقی از جنگ های مردم جنوب بنویسد و نگذاشت که دلاوری های آنها از یاد رود .
شاید ایراد بزرگ وی در کتاب های تاریخی اش نوع نثر آنها باشد که دلیل آن را در روز نامه نگار بودنش می توان جست ولی نقطه قوت تاریخ فراشبندی امانتداری و حقیقت نویسی است, وی هیچ وقت حقیقت را فدای چیز دیگری نکرد.
فراشبندی مسائل مذهبی را نیز فراموش نکرد و چندین کتاب در رابطه با دین اسلام منتشر کرد که “محمد پیامبر شمشیر نیست” و “اسلام دین جامع آسمانی ” از جمله آنهاست.
علیمراد فراشبندی به جز کتاب های منتشر شده چندین کتاب هم در دست تالیف یا چاپ داشت که مرگ به وی این اجازه را نداد.
کتاب هایی چون “سالنامه فرهنگ شهرستان برازجان” ، جلد سوم “تاریخ و جغرافیای برازجان یا سنگر مجاهدین ” , “لغات و اصطلاحات محلی دشتستان” ، “دانشمندان دشتستان” ، “جغرافیای تاریخی دشتستان” و همچنین “تاریخچه مختصر سازمان های دولتی در شهرستان دشتستان” می توان نام برد.