دشتستان بزرگ: ماه‌ها کش‌ و قوس، جلسات پشت درهای بسته و تصمیم‌ هایی که بوی بی‌عدالتی می‌داد، سرانجام به نقطه پایان رسید. در نشست اخیر هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران، امید سامری بار دیگر به جایگاه پیشین خود بازگشت؛ جایگاهی که نه یک امتیاز شخصی، بلکه نمادی از حضور بوشهر در قلب معادلات اقتصادی و صنفی کشور است.

یک بازگشت، فراتر از یک کرسی

سامری در سال‌های گذشته توانست با رأی فعالان صنفی سراسر کشور به هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران راه یابد؛ موفقیتی کم‌نظیر برای استانی که معمولاً در تقسیم قدرت‌های ملی نادیده گرفته می‌شود. اما تغییر غیرقانونی وضعیت اتحادیه حمل‌ و نقل و سناریوهای از پیش طراحی‌شده، راه را برای حذف او هموار کردند. با این حال، ایستادگی صنوف و رأی قاطع کمیسیون نظارت استان بوشهر ورق را برگرداند و نشان داد که اراده جمعی قوی‌تر از سناریوهای پشت پرده است.

صدای اصناف، نه صدای فرد

در این مسیر، رانندگان کامیون و تاکسی، آموزشگاه‌های رانندگی، آژانس‌ها و ده‌ها صنف دیگر به میدان آمدند و با بیانیه‌ها و حمایت‌های علنی، خواست خود را روشن کردند: سامری تنها یک مدیر پشت‌میز نشین نیست؛ او ترجمان اراده صنوف است. این همراهی اجتماعی، دیروز در جلسه اتاق ایران به ثمر نشست و پروژه حذف، رسماً شکست خورد.

نقش رسانه دشتستان بزرگ

در این میان، رسانه دشتستان بزرگ با انتشار گزارش‌ها و تحلیل‌های اختصاصی خود طی هفته‌های گذشته، نقش مهمی در شکل‌دهی افکار عمومی و تقویت مطالبه‌گری صنوف ایفا کرد. این رسانه با برجسته کردن بی‌عدالتی‌های رخ داده و دفاع از حق بوشهر، مسیر بازگشت سامری را هموار کرد و نشان داد که رسانه‌های مستقل می‌توانند در کنار مردم و صنوف، تغییرات واقعی در تصمیم‌گیری‌های ملی ایجاد کنند.

فرصتی که نباید دوباره از دست برود

بازگشت سامری در شرایطی رخ داده که حتی استان‌هایی چون تهران، فارس و اصفهان امروز نماینده‌ای در هیئت‌ رئیسه ندارند، این یعنی در یچه‌ای تاریخی برای بوشهر گشوده شده؛ فرصتی که می‌تواند به ارتقای نقش استان در سطح ملی منجر شود، اما عبور از این دروازه نیازمند همدلی، تدبیر و مطالبه‌گری جدی است.

مسئولان استان، در کانون نگاه‌ها

اکنون نگاه‌ها متوجه مسئولان ارشد استان است؛ استاندار بوشهر، نمایندگان مردم در مجلس و مدیران اقتصادی باید بدانند که سکوت در این بزنگاه، نه‌تنها فرصت را از بین می‌برد، بلکه سرمایه اجتماعی عظیمی را هدر می‌دهد. این مطالبه، شخصی یا جناحی نیست؛ بلکه مطالبه‌ای صنفی، اقتصادی و ملی است که بر دوش همه‌ی تصمیم‌گیران استان سنگینی می‌کند.

سخن آخر

بازگشت امید سامری به هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران پایان یک نبرد اداری نیست؛ آغاز فصلی تازه است. بوشهر پس از سال‌ها تلاش، دوباره به دروازه‌های مرکز تصمیم‌گیری اصناف کشور رسیده است. این بار اگر همدلی و پشتیبانی مسئولان با خواست اصناف گره بخورد، بوشهر می‌تواند جایگاهی را تثبیت کند که سال‌ها برای آن تلاش کرده بود؛ جایگاهی در خور شایستگی و رأی اصناف، و اثبات‌کننده نقش اثرگذار رسانه‌های محلی در حمایت از حقوق صنوف.