دشتستان بزرگ: بحران کرونا آسیب های زیادی بر اقتصاد جامعه به ویژه کسب و کارهای خرد داشته اما در این بین برخی از مشاغل آسیب بیشتری خورده اند، چرا که با وجود افزایش رو به رشد آمار مبتلایان، شاهد باز شدن و رونق برخی از مشاغل هستیم اما هستند در این بین، مشاغلی که هنوز درگیر این بحران بوده و صاحبان تالارها از جمله این صنوف هستند.
تالارهایی که در شرایط عادی تا ماه ها از سوی مشتریان رزرو شده بودند و هر شب سور عروسی یک زوج در آن برپا بود. سور و ساتی که ویروس کرونا آن را به خاموشی سپرد تا نه تنها مانع باز شدن بخت جوانان شود، بلکه به اشتغال و ارزش افزوده حاصل از جشن های عروسی نیز خسارت جدی وارد کند.
من، از جمله مالکان یکی از تالارهای بوشهر هستم که از ابتدای اسفند تا پایان اردیبهشت بیش از یکصد مراسم عروسی، جشن عقد و مراسم مهمانی در تالار خود رزرو داشتیم که برای همه آنها برنامه ریزی کرده بودیم.
با شیوع ویروس کرونا از سوی اتحادیه دستور داده شد تا تمامی پرداختی‌های مشتریان را پس دهیم و کلیه مراسم را لغو کنیم.
با وجود اینکه تالارهای پذیرایی کمتر از درآمد خود سخن می گویند، اما همین اعداد و ارقام نشان می دهد که چه میزان درآمد در این بخش کاهش یافته است.
متاسفانه در این بین می بینیم که برگزاری تولد، عقد، مراسم عروسی و … نه تنها کاهش بلکه کاملا رونق یافته است، از ماشین های گل زده ی درب گل فروشی ها گرفته تا صدای موسیقی در خانه باغ های اطراف شهر.
اما به راستی چرا نظارت درستی بر این مکان ها نمی شود؟ اگر کرونا در اجتماعات هست، پس فرقی ندارد که مراسم در تالار برگزار گردد یا در خانه باغ.
چرا جلوی برگزاری اجتماعات در چنین اماکن بی مجوزی گرفته نمی شود؟ پس متولیان و داعیه داران سلامت کجا هستند که این خانه باغ ها را نمی بینند؟
اگر قرار بر برگزاری مراسم است، بهتر نبود با تعیین چهارچوب های بهداشتی، این مراسم در مکان های مجوزدار برگزار شود؟
منی که ماهی ۱۶ میلیون تومان کرایه تالار میدهم، چه جرمی کرده ام که به جای تالار و کار قانونی، دنبال خانه باغ و کارهای غیر قانونی نبودم؟
اینجاست که افرادی همچون من که تمایل داریم در چهار چوب قانون کار کنیم، قربانی همین قانون می شویم.
خواهشا درد ما را دریابید…