دشتستان بزرگ- دی سامی: یه ظهر توسونی که صحرا بیدوم و از گرما تفکم تو دهنم خشکاویده بی خومه لُو دادم تو یه دکونی تا بلکمم خنکماوو که دیدم ری دیوارش کاغذ زده که “ایستادن بیجای شما مانع کسب ماست”؛ خومه زدوم او ره و سیل لواسلش کردوم ؛ کمی که خنکماوی از ترس ایکه فروشنده بیا و مث بینزه ی قازو دمم بچسوه و چی تو خرم کنه یواش خومه باریک کردم و صحرا واویدوم؛ اوما ای دو دقه ی کو تسکینم ندا؛ گفتوم تا بستنی نی بسونم بلکه دلوم خنکاوو؛ از اونجونی که ماه رمضون بی و زهلم ره ایراتومه بگیرن رفتوم پس دیوارکو کر واویدوم؛ الوتن رمضونم نبی بویس کر ویمیدما؛ انگار عجوِکشون میا زنل تو جمنا بستنی بخارن؛ خلاصه وازش کردوم تا بسکه سر و شکلش زشته دلوم ریش نمیره؛ اوما گرمم بی بویس میخاردومش؛ همیکه بالا اوردمش وُ چو وِل واوی و جوممه چول کرد؛ همیطر که دلوم دق کرده بی و سیل بستنی کو میکردوم یاد قدیم افتادوم:
اوسونل یه همساده ای داشتیم که یه دکون کوچیکی دم درشون داشت؛ شو که ویمی ای زن کولر دکونه که خاموش میکه هیچ، فریزرشم و برق میکشی و اونچی بستنی بی مینا دومن تا بچیلش بیان بیرن و بیلن تو فریزر داخل خونه ای؛ اوسو دلش نمیمه خوشم شی کولر بخوسه و جاشونه ری تو مینداخت؛ یه روزی که دوسلم اومده بیدن ورم دِیم گو برو ورش بستنی بیار ؛ بستنی یل اومدن تا یکی و یکی چولتر؛ تا نگو دوش که پیرزن اوردشونه صحرا، بچیل طول دادنه و تا بیان جوجاش کنن پاک او واویدنه؛ هیچ دیه، ما رختیمشون تو کاسه و پی قاشق خاردیمشون.
یه روزی که دِیم دیدش وش گو عامه والله جُی ایکه هر شو ایقه بستنی جوجا کنی دو تا قیاس گوشتته بیار بیل تو دکونت؛ ای بچیلم ایقه عاجز نکو.
ایسو کار مانه؛ بنظروم دکون ور مانی کولرشه که خاموش میکنه هیچ، فریزرکو هم و برق میکشه و باز صب میزنش برق؛ اینا که ایقه خدا وشون داده خرجش نمیکنن مانم که نداریم همیزات؛
همش میگن نداریم؛ بوا دار میگو بوا بوا، بی بوایم میگو بوا بوا…