دشتستان بزرگ-هادی پاپری: سند، نوشته‌ای است ڪه در مقام دعوا یا دفاع قابل استناد باشد و به زبان ساده‌تر، سند به نوشته‌ای گفته می‌شود ڪه هم شخص خواهان و هم شخص خوانده برای اثبات ادعای خود در دادگاه از آن استفاده می‌ڪنند.

انواع سند:

۱) سند رسمی
۲) سند عادی

سند رسمی آن است ڪه توسط ماموران رسمی و در حدود صلاحیت آنان و مطابق قانون تنظیم شود؛ مانند اسنادی ڪه توسط ماموران اداره ثبت اسناد و املاک یا توسط دفاتر اسناد رسمی تنظیم می‌شود.

سند عادی ڪه مصادیق و نمونه‌های آن در اطراف ما بسیار است. از جمله نمونه‌های اسناد عادی می‌توان به اجاره‌نامه‌هایی که در بنگاه‌های املاک تنظیم می‌شود، اشاره نمود.

انواع اسناد رسمی:

اسناد قانونی:
مثل قانون اساسی، قوانین عادی، آئین‌نامه‌ها و تصویب‌نامه‌ها.

اسناد اداری:
اسنادی است ڪه توسط سازمان ‌های اداری ڪشور، در حدود وظایف و صلاحیتشان تنظیم می‌شود، از قبیل احڪام استخدام ، دستور پرداخت حقوق و …

اسناد قضایی:
مدارڪی ڪه توسط مأموران دادگستری، اعم از قضات و ڪارمندان اداری و نیز ضابطان دادگستری در حدود صلاحیت آنها بر وفق مقررات تنظیم می‌شود. از قبیل احڪام دادگاه‌ها، قرار‌ها، صورت‌مجالس تنظیمی مراجع قضایی، گزارش‌های مأموران ابلاغ و احضار و مأموران انتظامی در حدود مسائل قضایی.
تفاوت اسناد رسمی و عادی:

۱) سند رسمی ویژگی لازم الاجرایی دارد، در حالی ڪه اصل در اسناد عادی، نداشتن قدرت اجرایی است.

۲) تاریخ سند رسمی، هم از لحاظ اصحاب دعوی و هم از نظر اشخاص ثالث، معتبر است. این در حالی است ڪه تاریخ سند عادی، برای اشخاص ثالث مؤثر نیست.

۳) در مورد سند رسمی، فقط ادعای جعل قابل طرح است، در حالی ڪه سند عادی در معرض ادعای جعل بوده و نیز قابل تڪذیب (تردید و انڪار) است.

۴) سند رسمی، تابع تشریفاتی است ڪه از قبل قانون معین ڪرده در حالی ڪه اصل در سند عادی نبود تشریفات است.

۵) مأمورین رسمی صلاحیت دار دولت در تنظیم سند رسمی دخالت دارند، در حالی ڪه سند عادی را افراد به هر نحوی ڪه بخواهند، تنظیم می‌ڪنند.

۶) درصورت مفقود شدن سند رسمی، تهیه رونوشت از آن به سادگی ممڪن است اما با مفقود شدن سند عادی نمی‌‌توان از رونوشت آن به طور ڪامل استفاده ڪرد.