ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
---|---|---|---|---|---|---|
« خرداد | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
- ۰۶ بهمن ۱۳۹۷ ساعت درج خبر:۲۲:۳۸
- بدون دیدگاه

دشتستان بزرگ- اصغر شعبانی: گفت و گو با قهرمانان ورزش دشتستان کار ساده ای است چرا که ورزشکاران ما ساده و بی آلایش حرف می زنند ، توقع خاصی ندارند ، حرف دلشان با رفتارشان یکی است ، همینکه پای حرفشان بنشینی و آنها دزد دل کنند برایشان کافی است ، این هفته با آرش راستگو همکلام شدیم ، قهرمان دشتستانی بوکس کشور ، آرش گفت ، ما شنیدیم و نوشتیم …
خودتان را معرفی بفرمایید …
ضمن عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما و خوانندگان محترم سایت دشتستان ، آرش راستگو هستم, ساکن روستای ابوالفیروز دشتستان.
متولد ۷۶ هستم و ۵ سال است در رشته بوکس فعالیت میکنم.
تا بحال زیر نظر چه کسانی کار کرده اید ؟
بوکس را از سال ۹۲ زیر نظر میثم شیخ شروع کردم و در ادامه کار افتخار شاگردی زیر نظر مربیانی مثل علیرضا استیکی و مهدی طلوتی را دارم.
از چه زمانی و چگونه به ورزش بوکس علاقمند شدید ؟
بنده قبل از اینکه وارد رشته بوکس بشوم در ورزش کونگ فو به مدت ۷ سال فعالیت داشتم و دارای چندین عنوان قهرمانی کشوری در رشته کونگ فو هستم.
اما به دلیل اینکه رشته ورزشی کونگ فو المپیکی نبود و دارای اعتبار بین المللی در خارج از ایران نیست و بیشتر محدود به کشور ایران است و در کونگ فو جایی برای پیشرفت و رشد در عرصه بین المللی نبود به دنبال ورزشی دیگر برای جایگزین شدن کونگ فو بودم.
بلافاصله تحقیق و پرس و جو کردن را برای پیدا کردن رشته ورزشی جایگزینی که المپیکی باشد و دارای اعتبار بین المللی و به قول معروف ورزشی باشد که بتوانم به وسیله آن به آرزوها و اهدافی که دارم برسم را آغاز کردم.
تا اینکه بالاخره در بین ورزش های تحقیق کرده ، شرایط بوکس را پسندیدم و از بوکس خوشم آمد. چون هم المپیکی بود و هم ورزش کلاسیک و بسیار بسیار فکری و هوشمندانه بود و هم دارای زیبایی و هیجان بود.
افتخارات و قهرمانی های خود را در صورت امکان نام ببرید …
در رشته کونگ فو قهرمانی های زیادی در سطح کشور دارم اما در رشته بوکس ، شرایط متفاوت است.
بالاترین افتخاراتم در بوکس ، قهرمانی کشور در رده امید ، دعوت به اردوی تیم ملی ، نایب قهرمان دانشجویان کشور ، قهرمانی در انتخابی اردوی تیم ملی و فیکس شدن در اردوی تیم ملی است.
از مسابقات اخیر قهرمانی کشور بگویید که در آن شرکت داشتید …
بعد از دو سال محرومیت از تمامی مسابقات بوکس ، جواز حضور در مسابقات بوکس قهرمانی بزرگسالان کشور در خوزستان را بدست آوردم.
اولین بار بود که در رده بزرگسالان شرکت می کردم و مدت دو سال بود که از تمامی مسابقات دور بودم.
با این شرایط انتظار زیادی از من نمی رفت اما توانستم بالاتر از چیزی که دیگران فکرش را می کردند ظاهر شوم.
متاسفانه یا خوشبختانه در رده وزنی بوکس کار می کنم که معروف به میان وزن است و در این رده وزنی اکثر قهرمانان ملی بوکس حضور دارند.
بوکسوران در رده ۶۹ کیلوگرم دارای قدرت ، سرعت ،تکنیک و تاکتیک بسیار خوبی هستند و همه چیز را با هم دارا می باشند ، بیش از ۳۰ بوکسور در این رده شرکت کرده بودند که ۱۲ نفر از آن ها مدعی بودند و سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی را داشتند و همگی آمده بودند که صاحب مدال طلا شوند.
شب اول ورزشکار اصفهان را بردم و به جمع ۱۶ نفر راه یافتم . شب دوم حریف قدرتمند و سرشناس خودم از مازندران را در راند اول شکست دادم و به جمع ۸ نفر رسیدم.
اما شب سوم بدترین قرعه را خوردم و به کامیاب مرادی از کرمانشاه خوردم که در واقع فینال زودرس مسابقات بود کامیاب مرادی که در تمام رده های سنی ملی پوش بوده است و در لیگ حرفه ای کشور ترکیه بوکس می کند.
مبارزه خوبی با حریفم انجام دادم و اگر نخواهم تعصبی حرف بزنم او را برده بودم اما به دلیل اینکه حریفم سرشناس بود داوران مشت های حریفم را می دیدند.
بازی را واگذار کردم اما همه از بازی که به نمایش گذاشتم راضی بودند و همه من را برنده بازی می دانستند اما می بایست به رای داوران احترام میگذاشتم.
بوکس تنها رشته ورزشی است که در آن گروه بازنده ها وجود ندارد و در هر مرحله ای که حذف شدی باید از مسابقات خداحافظی کنی.
بحث اختلاف هیأت بوکس استان با ورزشکاران دشتستانی چه بود و آیا این موضوع حل شده است ؟
دوست ندارم در مورد این موضوع حرف بزنم چون همیشه حتی فکر کردن به آن برایم آزار دهنده است.
دو سال از بهترین دوران ورزشی ام را بدون هیچ دلیلی محروم بودم ، شاید اگر این محرومیت نبود الان وضعیتم طوری بود که برای کسب سهمیه المپیک توکیو هیچ مشکلی نداشتم ، ای کاش زمانی فرا برسد کسانی که بر مسند ورزش می نشینند ورزشی باشند.
متاسفانه تمام اعضای هیئت استان ، افراد سیاسی و غیر ورزشی هستند و بجای اینکه از قدرت سیاسی خود برای کمک به امثال من استفاده کنند در جهت عکس آن ، جهت محروم کردن بچه های برازجان در مسابقات استفاده کردند !
موفقیت های خود را مدیون چه کسانی هستید ؟
خداوند را شاکرم ، خانواده ام و بعد هم آقای کمارج حاجی عزیز ، رئیس اداره ورزش و جوانان دشتستان، من خواهش می کنم حرفهای من را به دقت گوش دهید ، علی کمارج سالهاست در ورزش است ، یک چهره کاملا ورزشی است ، احتیاجی به تعریف و تمجید من ندارد اما باید بگویم تا همه بدانند مسئول ورزش دشتستان یک فرد خدایی است ، کمارج برای من حکم پدرم را دارد . اگر ایشان نبود معلوم نبود الان داشتم چکار می کردم . مطمئناً که ورزش قهرمانی را رها کرده بودم .
اولین برخوردی که با ایشان داشتم را هیچوقت فراموش نمی کنم ، برای گرفتن نامه ای ، به اداره ورزش مراجعه کرده کرده بودم ، قرار بود نامه را بگیرم و بروم دنبال کارم ، در اولین برخوردم غافلگیرم کرد.
خیلی سریع برنامه ای ترتیب داد و از من تقدیر به عمل آورد. به والله نه بخاطر اینکه از من تقدیر کرده عنوان می کنم ، تقدیری که از من کرد بسیار ساده بود اما مردانه بود ، فقط اسمش را شنیده بودم اما نشان داد انسان بزرگی است.
به ادارات زیادی مراجعه کردم و با مدیران زیادی برخورد داشته ام ، اما جناب کمارج چیز دیگری است ، مردی خاکی ، افتاده ، متواضع و شکر خدا از جنس ورزش ، نه فقط من که اکثر ورزشکاران احساس راحتی خاصی با ایشان دارند و همیشه مرهم دردم بوده است.
در طی دو سالی که بوکس برازجان از تمامی مسابقات محروم بود تنها دلخوشی ما آقای کمارج بود که همیشه به ما امید و انگیزه و صبر کردن در مشکلات را می داد.
در این دو سال من و دیگر قهرمانان بوکس را مورد حمایت خود قرار دارد و نگذاشت که دلسرد بشویم و بوکس را رها کنیم و این یعنی مردانگی و انسانیت.
برای رسیدن به این جایگاه چقدر تلاش کرده اید ؟
من تمام طول سال هفته ای ۱۲ جلسه تمرین دارم. تمرینات بسیار سنگین و طاقت فرسا در کنار رژیم غذایی سخت ، اما اگر از لحاظ روحی خوب باشم تمرین کردن همیشه برایم لذت بخش است.
از بوکس لذت می برم چون برخلاف ظاهر خشن و سختی که دارد ورزش بسیار کلاسیک و فکری است ، زمانی که بوکس می کنم مثل این است که دارم مهره های شطرنج را جابجا می کنم ، خانواده ها دید بسیار بدی نسبت به بوکس دارند اما بوکس اصلا خشن نیست ، بوکس آماتور با بوکس حرفه ای متفاوت است و در بوکس آماتور اولویت سلامتی ورزشکار است.
نظر فدراسیون روی ورزشکاران دشتستانی چیست ؟
در طی دو سال اخیر با مدیریت آقای فردین پاپری و میثم شیخ تحول بسیار بزرگی در بوکس دشتستان اتفاق افتاده است که همه شاهد آن بوده اند.
ما تقریبا در تمام رده های سنی بوکسورانی به تیم ملی معرفی کرده ایم ، اگر هیات استان بوشهر همکاری لازم را با هیات شهرستان داشته باشد و دست از سنگ اندازی بر دارد مطمناً در آینده خیلی نزدیک ، بوکس دشتستان به عنوان یک قطب بوکس کشور معرفی خواهد شد و می تواند ورزش اول دشتستان معرفی گردد.
مدیریت جدید فدراسیون هم برخلاف مدیریت قبلی ، تعامل بسیار خوب و سازنده ای با بوکس دشتستان دارد.
بزرگترین آرزوی شما ؟
بزرگترین آرزوی شخصی بنده در حال حاضر کسب سهمیه المپیک توکیو است ، اگر هم نشد مطمئناً دست از تلاش بر نخواهم برداشت و برای المپیک بعدی تلاش خواهم کردم ، حالا حالاها جا دارم .
حرف پایانی …
از همه شما عزیزان تشکر می کنم و بصورت ویژه از مربیان عزیزم ، خانواده ام و برادر بزرگوارم آقای کمارج حاجی رییس اداره ورزش دشتستان و آرزوی سلامتی می کنم برای مردم خوب شهرستان.
دیدگاه ها