دشتستان بزرگ- محمد حسین زاهدی فرد: هیچگاه گمان نمی کردم روزی در شهرم ، برازجان اینگونه بخاطر تلاش در راه اعتلای نام شهرم در عرصه ورزش با دستان خالی و بدون حمایت مسئولین و ارگان خاصی و حتی با سنگ اندازی های بسیار در زمانهای مختلف ، مورد هجمه و بی مهری همشهریانم قرار گیرم .
به مراتب روزهای سخت تری را برای تیمهای مورد علاقه همشهریانم در فصول مختلف فوتبالی و بخصوص سال جاری شاهد بودم اما هیچ زمانی اینگونه متن و رفتار از این دوستان در گروههای مجازی و مجالس حقیقی نخواندم و نشنیدم .
امشب هنگام بازگشت به منزل با این صحنه ( شکسته شدن شیشه های در منزل ) روبرو شدم که نه از شدت ناراحتی عمل بوقوع پیوسته بلکه به جهت بی مهری بی بدیل همشریانم دل رنجیده و سر افکنده در برابر خانواده و فرزندانم شدم که دلیل این حادثه حضور در عرصه ورزشی بوده و نتیجه آن بی احترامی بخصوص همشهریانم باشد .
البته که مهر وافر اکثریت همشهریان ، هم استانی ها و هم وطنانم انقدر بیشمار بوده که تا همیشه مدیون آنها خواهم بود و سر تعظیم در برابرشان فرود خواهم آورد اما بی مهری های اینچنینی در ذهن فرزندان حقیر چیزی جز ذهنیت ناصحیح از فرهنگ مردم شهرم بجای نخواهد گذاشت .
به درگاه خداوند دعا میکنم ، هیچ یک از بندگانش را دچار جماعت بیشرم ( محدود افراد اینچنینی ) نکند.
گرچه تاب آوردن جور و جهل سخت است اما این تحمل بیشرمی است که جان انسان را به لب میرساند . حیا و خجالت که نباشد هیچ چیز جلودار آدم نیست .
من ترجیح میدهم همچنان بی کلک و بی سیاست باشم و از همشهریان شهر کوچکم شکست بخورم ، تا اینکه با نقش بازی کردن و سیاه بازی بخواهم به چیزی برسم . در واقع این چنین رفتارهایی در ذات من نیست ،
نمیتوانم …

بسیار سخن بود
نگفتم و گذشتم
محمد حسین زاهدی فرد
۱۳ خرداد ماه ۱۴۰۲