دشتستان بزرگ – اصغر شعبانی: سال های دور شاید اگر تصمیم از موفقیت زنان درورزش بگوییم، کمی سخت به نظر می رسید اما اکنون هرجایی حرف از موفقیت در ورزش باشد سهم زنان و دختران دشتستانی در موفقیت ها کمتر از آقایان نیست و درجاهایی بیشتر نیز سهیم هستند . این هفته در دشتستان بزرگ میزبان بانویی از خطه دشتستان بودیم که اکنون قهرمان لیگ بانوان کشور است، سخت است قهرمان شدن در لیگی که از همه جای کشور و با میلیون تومان هزینه و با انواع و اقسام تجهیزات و امکانات مدرن، فقط و فقط به فکر قهرمان شدند، قطعاً ما را یارای مقابله با هزینه هایی نیست که فلان اسپانسر برای یک ورزشکار مثلاً تهرانی انجام دهد اما وقتی پای غیرت و تعصب بر روی نام دشتستان به میان آید و هدفی جز قهرمانی نداشته باشی رقابت با حریفان در هر جایی از کشور برایت آسان می شود و به راحتی به تیم ملی کشورمان می رسی … خانم نوشین پی خسته قهرمان لیگ دسته اول تیراندازی بانوان کشور و عضو سابق تیم ملی دانشجویان که تا یکی دو ماه آینده پیراهن اصلی تیم ملی تیراندازی جمهوری اسلامی ایران را خواهد پوشید و همسر همیشه همراهش مهمان ما بودند، هم گفتنی ها را گفت و هم درد دل ها را، اما از ما قول گرفت برخی حرف ها پیش مان بماند، می گفت : شاید در برخی جاها ناراحت شوم اما نمی خواهم به حاشیه ها بپردازم، هدفم رسیدن به تیم ملی است و حضور در یک تورنمنت بین المللی چرا که قول کسب مدال در یک مسابقه برون مرزی را به خواهرم داده ام، گفت و گوی ما با خانم نوشین پی خسته تقدیم به شما … از خودتان بیشتر برایمان بگویید …. با نام و یا خدا، عرض سلام خدمت خوانندگان محترم سایت دشتستان بزرگ، برای تمامی مردم خوب شهرستانم آرزوی موفقیت دارم، نوشین پی خسته هستم، ۲۳ ساله، اهل و ساکن شهر آبپخش، دارای مدرک کارشناسی در رشته رباتیک و در رشته ورزشی تیراندازی تپانچه بصورت حرفه ای کار می کنم . شروع ورودتان به رشته تیراندازی چه زمانی بوده و چه شد که به این رشته روی آوردید … از همان زمان کودکی با پدرم و دوستانش به شکار می رفتیم و حتا در برخی روزها مسابقه تیراندازی نیز داشتیم و بیشتر من که نوجوانی بودم برنده می شدم (خنده)، پدرم مربی اولم و مشوقم بود، تیراندازی را دوست داشتم و تصمیم گرفتم بصورت حرفه ای این کار را دنبال کنم، از سال ۹۲ بصورت رسمی تیراندازی را آغاز کردم، بواسطه اینکه مربی رسمی خانم نداشتم به مشکل برمی خوردم اما بودند خانم هایی که درسالن های تیراندازی بعنوان یک مربی یادم دادند که چگونه به مصاف رقیبان خود بروم، خانم ها باغملایی و حسینی که از آنها تشکر می کنم . از افتخاراتت برایمان بگو … اگر اغراق نکرده باشم از سال ۹۵ تا حالا نفر اصلی تیراندازی بانوان استان هستم و قهرمانی های زیادی دارم اما مهمترین آنها کسب عنوان قهرمانی لیگ دسته اول بانوان کشور است که برایم بسیار با ارزش است.   در حرفه خود با چه مشکلاتی مواجه اید؟ … برای کار در ورزش به نسبت آقایان شاید با مشکلات بیشتری مواجه باشیم، به هر حال یک خانم محدودیت هایی نیز دارد اگر چه عقیده دارم داشتن حجاب در مسابقات رسمی مصونیت است و محدودیتی نیست اما اینکه مثلاً مربی خانم نداشته باشید یک محدودیت است و نمی شود کاری کرد، من برای شروع کارم مربی خانم نداشتم و شاید همین موضوع باعث می شود که خانم ها کمی عقب بیفتند و پیشرفت ها دورتر حاصل شود . مشکل دیگر هزینه های مربوط به رفت و آمد به مسابقات است که اکثراً در تهران برگزار می شود و همچنین هزینه های مربوط به تجهیزات که خیلی گران قیمت است، الان هر قوطی ساچمه سلاح ۱۸۰ هزار تومان است، تیم بازرگانی مازندران نیز که من عضوش هستم هزینه های به این شکل را نمی دهد، قیمت سلاح نیز که سرسام آور شده، اگر خدایی ناخواسته مشکلی برای سلاح من پیش بیاید باید وام بگیرم تا بتوانم آنرا تعمیر کنم، من تا قبل از این سلاح شخصی نداشتم، ۴ ماه است که سلاح شخصی دارم و درهمین مدت کوتاه نیز رکورد کشوری من ۱۰ امتیاز بالاتر آمده است . اکنون در چه مسابقاتی حضور دارید؟ …. به همراه تیم بازرگانی مازندران در لیگ دسته اول بانوان کشور حضور دارم و با پایان یافتن مسابقاتم از بین تیم های لیگ برتری هیات استان قم، سبزفرازان اصفهان و یا ساچمه بیژن در لیگ دسته اول یک تیم را انتخاب خواهم کرد.   آینده را برای خودتان چگونه متصور هستید؟ … تمرکزم روی پایان فصل لیگ دسته اول کشور است، باید امتیاز خوبی در پایان رقابت ها به دست بیاورم تا بتوانم به تیم ملی دعوت شوم، رسیدن به تیم ملی برایم دور از دسترس نیست، می دانم خداوند کمکم می کند، اگر به تیم ملی دعوت شوم هدفم بازی های برون مرزی است چرا که به خواهرم قول داده ام در یک تورنمنت برون مرزی شرکت کرده و مقام بیاورم . از تیم ملی بگویید … اولین دعوتم به تیم ملی، حضور در تیم ملی دانشجویان کشورم بوده که باعث افتخارم است، اما اکنون بخاطر اتمام دانشگاه عضو تیم دانشجویان نیستم اما برای رسیدن به تیم ملی اصلی جمهوری اسلامی ایران لحظه شماری می کنم و اگر خدا کمکم کند به زودی به تیم ملی دعوتم می کنند.   از رقبای اصلی خود در رشته تپانچه بگویید … سلاحی که من کار می کنم تپانچه بادی ۱۰ متر است، رقیبان اصلی من خانم ها دُرسا عربشاهی، گلنوش سبقت اله ، مینا قربانی، آمیتیس جعفری، سارا میرابی و هانیه رستمیان اند که عضو تیم ملی و همه حرفه ای و با تجربه هستند، میانگین امتیازات من از خانم ها سبقت الهی قهرمان المپیک و رکوردار تپانچه بادی و نیز قربانی کمتر است اما از بقیه خانم ها بیشتر است . شیرین ترین و تلخ ترین خاطرات ورزشی شما … شیرین ترین خاطره ورزشی ام قهرمانی در لیگ بانوان کشور است که به لطف خدا و حمایت های خانواده و البته همسرم به دست آورده ام و تلخ ترین آن نیز عدم کسب عنوان قهرمانی مسابقات سال ۹۶ بانوان کشور است که بواسطه حضور در اروی تیم ملی دانشجویان نتوانستم درهفته پایانی بازی ها شرکت کنم و متاسفانه قهرمانی را از دست دادم .   گویا به کار مربیگری نیز مشغول هستید … بله، کارت رسمی مربیگری دارم و تعدادی شاگرد که مطمئنم در آینده ای نزدیک به تیم ملی خواهند رسید، مدت یکسال است با محمد رضا احمدی کار می کنم که تنها ۱۲ سال سن دارد و یکی از استعدادهای برتر کشور است، این ورزشکار در اردوی استعداد یابی تیم ملی از طرف رییس فدراسیون تیراندازی کشور مورد تقدیر قرار گرفت، فدراسیون معتقد است تیرانداز المپیکی آینده ایران است و خانم سیده فاطمه حسینی که قبلاً نیز به اردوی استعدادیابی نوجوانان کشور دعوت شده بود و اکنون نیز یک استعداد خوب در کشور است . حرف پایانی … تشکر می کنم از خانواده ام که همیشه مرا مورد حمایت قرار داده اند، شاید اگر حمایت های همسرم نبود به مشکل برمی خوردم، موفقیت فعلی را مدیون ایشان هستم، تشکر می کنم از تمامی مربیانم و از همه آنهایی که حامی ام بوده اند، رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان جناب آقای علی کمارج که همیشه به من محبت داشته اند وهمکاران ایشان آقای کاشف و خانم ریاستی و نیز آقایان محمد حسین پور، تماری، رضایی و نوری رییس محترم هیات تیراندازی استان . خواهش من از مسئولان محترم شهرستانم این است که سالن تیراندازی را تجهیز کنند، متاسفانه این سالن بسیار کوچک است، سلاح های هیات نیز نیاز به تعمیر دارد و اگر اینگونه شود می توان با حداقل ها ورزش تیراندازی را ادامه داد. یک جمله : – درپایان هفته سوم لیگ بانوان نفر نخست رشته تپانچه هستم . – اگر بخواهم دوباره ورزش را شروع کنم باز هم تیراندازی را انتخاب می کنم . – رقیبان من در استان آقایان بارانی ، ایزد بخش ، اسماعیلی و ریشهری هستند . – مبلغ قرارداد من با تیم بازرگانی مازندران بسیار ناچیز است و کفاف رفت و آمدم به مسابقات را نیز نمی دهد . –  بی انصافی است اگر نخواهم از آقای نادر آزاده تشکر کنم ، هرجایی نیاز داشته ام ورود کرده و کمکم کرده که از ایشان متشکرم . – قیمت یک سلاح مسابقه ای تا مرز ۵۰ میلیون تومان نیز می رسد . – در کنار تیراندازی ، برای تمرکز بیشتر در مسابقاتم بیلیارد کار می کنم . –  آسیب دیدگی در رشته تپانچه از ناحیه مچ دست و کتف است و خدا کند برای هیچ ورزشکاری اتفاق نیفتد . – برای ورود به رشته تیراندازی نیاز به هزینه های آنچنانی نیست اما بحث دنبال کردن حرفه ای این رشته فرق دارد . جواب های یک کلمه ای : تیراندازی : عشق و علاقه آقای عباسی : حامی خانواده : همه چیز تیم ملی : دست یافتنی دشتستان : سرزمین بزرگان آبپخش : نگین سبز استان بوشهر دشتستان بزرگ : سایت وزین تپانچه : تخصص قهرمانی : نتیجه زحمات آرزو : المپیک دوست : در آرزوی ملاقات مشوق : والدین رباتیک : تمام شده رقیب : پیشرفت هیات شهرستان : کمبود هیات استان : کمکاری ! علی کمارج : زحمتکش ، بی ادعا و لیاقت ازدواج : خیلی خوب کودکی : خنده دار ورزش بانوان : بی توجهی ! بوشهر : دریا تیم بازرگانی : قرارداد ناچیز سال ۹۷ : خوب و بهترین