دشتستان بزرگ- هادی پاپری: وصیت در لغت به معناى اندرز و نصیحت و آنچه بدان سفارش می‌کنند، است و در علم حقوق نیز تقریباً به همین معنا به کار می‌رود.

بدون تردید کمتر کسى است که تاکنون، با واژه وصیت برخورد نکرده باشد. وصیت از جمله اعمال حقوقى است که هر فردى ممکن است نیازمند آن باشد.
چه بسیار دیده شده است که اشخاص نمی‌توانند دیون و طلب‌هاى خویش را در زمان حیات خود پرداخت یا مطالبه کنند یا تمایل به انجام کارى داشته‌اند که قسمتى از آن را در زمان حیات، انجام داده‌اند و بخشی از آن با فوت آنها ناتمام مانده است.

مستند به ماده ۸۲۶ قانون مدنی، وصیت تملیکى عبارت است از اینکه کسى عین یا قسمتى از مال خود را براى زمان بعد از فوتش به دیگرى مجاناً تملیک کند. همچنین وصیت عهدى به این معنا است که شخصى یک یا چند نفر را براى انجام امر یا امورى یا تصرفات دیگرى مأمور کند.

شرایط صحت وصیت؛

شرایط صحت وصیت شامل شرایط مورد نیاز برای موصی (وصیت‌کننده) شرایط موضوع وصیت و شرایط مورد نظر برای وصی است.

مُوصی (وصیت‌کننده):

وصیت کننده باید دارای چهار شرط باشد که عبارت از *بلوغ، عقل، اختیار، رشد.
در حقیقت، وصیت‌کننده باید اهلیت داشته و مجاز به تصرف در اموال خود باشد.
وصیت صغیر، مجنون، سفیه، مست و کسی که او را مجبور کرده باشند وصیت کند و محجوری که از تصرف در اموالش ممنوع است، صحیح نیست.
هرگاه فرد دست به خودکشی یا اعمالی بزند که باعث جراحت و از بین رفتن خود شود و بعد از آن وصیت کند، در صورت فوت، وصیت باطل بوده و اگر زنده بماند، وصیت موصی نافذ است.
موصی می‌تواند در هر صورت از وصیت خود برگردد و وصیت دومی بعد از وصیت اول خود صادر کند. در این صورت وصیت دوم مورد پذیرش است و به اجرا در می‌آید.

مـوضوع وصیت:
موضوع وصیت، باید جایز و از ملک شخص وصیت‌کننده باشد. همچنین اگر فرد نسبت به اموال دیگران وصیت کند، صحیح نیست؛ اگرچه مالک آنها نیز اجازه بدهد.
البته اگر از طرف مالک وصیت کرده و او نیز تنفیذ کند، بعید نیست که صحیح باشد.
بدهی‌ها، حقوق واجب الهی همچون خمس و زکات، مظالم و کفارات از اصل مال کم می‌شود؛ اگرچه فرد به آن وصیت نکرده باشد و شامل همه مال نیز بشود.
حج واجب نیز اگرچه نذری باشد، همین حکم را دارد.
انجام کارهای تبرعی (رایگان) همچون اطعام فقرا، اگر در حد یک سوم اموال باشد، نافذ است و بیش از آن را وارثان باید اجازه بدهند.

وصی:
وصی یا به عبارتی شخص اجراء کننده وصیت باید بالغ، مسلمان و قابل اطمینان باشد؛ بر این اساس، وصیت به نابالغ، مجنون و کافر صحیح نیست، اگر وصی مورد اعتماد باشد کافی است، گرچه احتیاط آن است که عادل باشد.
احتیاط واجب آن است که فرزند، وصیت پدرش را رد نکند، اما بر دیگران، پذیرش وصیت واجب نیست، حتی وصی پس از پذیرش و در زمان حیات وصیت‌کننده می‌تواند آن را پس بدهد؛ به شرط آن که به وصیت‌کننده ابلاغ کند.
این در حالی است که اگر وصیت را بپذیرد و تا زمان مرگ وصیت‌کننده آن را رد نکند یا اگر رد کرد، به اطلاع او نرساند، اجرای وصیت بر وصی واجب است. بلکه اگر وصی پس از مرگ وصیت‌کننده از وصیت اطلاع یابد، حق رد آن را ندارد و باید آن را اجرا کند.

وصیت‌کننده (موصی)‌ می‌تواند یک یا چند وصی‌ معین‌ کند، در صورت‌ تعدد، اوصیاء باید مجتمعاً به‌ وصیت عمل‌ کنند؛ مگر در صورتی که تصریح‌ به‌ استقلال‌ هر یک‌ شده باشد.

در فرضی که وصایت به اجتماع است، تصمیم‌ها باید به اشتراک گرفته شود. عمل یکی از اوصیاء نافذ نیست، مگر اینکه دیگران نیز آن را تنفیذ کنند.

شیوه‌های تنظیم وصیت‌نامه:

شاید مرسوم‌ترین نوع وصیت‌نامه آن باشد که شخص وصیت‌کننده، گفته‌های خود خطاب به ورثه را بر ورقه‌ای از کاغذ با دست‌خط خودش می‌نویسد و از چند معتمد محل نیز می‌خواهد تا زیر آن را امضاء کنند.
البته این نوع وصیت‌نامه از لحاظ حقوقی، وصیت‌نامه عادی تلقی می‌شود و اگر ورثه بر صحت و درستی آن اقرار نکنند، معمولاً در مراجع رسمی پذیرفته نمی‌شود.

بنابراین برای کاهش مشکلات پس از مرگ موصی، می‌توان سه نوع وصیت‌نامه رسمی، خودنوشت و سری را تنظیم کرد.

انواع وصیت نامه

وصیت عقدی اسـت که به موجـب آن موصـی (وصـیت کننده) نسبت به اموال یا دارایـی خود بـرای شخـص یا اشخاصی پس از مرگ خود تعیین تکلیف می نماید. بنابراین هر شخصی می تواند تنها نسبت به یک سـوم کل ماترک خود وصیت نماید وصیت نسبت به مازاد بر یک سوم نیاز به اجازه کلیه وراث موجود در زمان فوت دارد.
به شخصی که وصیت می‌کند، موصی؛ به کسی که به نفع او وصیت تملیکی شده است، موصی‌ٰله گفته می‌شود.

براساس قانون امور حسبی وصیت نامه به سه نوع تقسیم می شود:

وصیت نامه خود نوشت:

وصیت کننده باید آن را با خط خود نوشته باشد و به امضاء برساند و دارای تاریخ روز و ماه و سال است، در غیر این صورت، وصیت‌نامه فاقد اعتبار است.

وصیت نامه سِری:

به خط وصیت کننده (موصی) یا دیگری نوشته می شود اما در هر صورت باید امضای موصی را داشته باشد پس از نوشتن وصیت‌نامه آن را در صندوق امانات به امانت قرار می دهد.

وصیت نامه رسمی یا محضری:
این نوع وصیت نامه توسط موصی در دفتر اسناد رسمی نوشته و ثبت می شود. که در مقام اجرای وصیت نیاز به اثبات آن توسط موصیٰ له و رجوع به دادگاه نیست.

نحوه تنظیم وصیت‌نامه:

وصیت‌نامه سندی است که به موجب آن، فرد برای امور شرعی، شخصی و مالی خود پس از فوت تعیین تکلیف می‌کند. اگرچه نوشتن وصیت نامه در بین مسلمانان مستحب به شمار می‌رود اما اگر فرد بخواهد برای امور پس از مرگش وصیت‌نامه تنظیم کند، لازم است تا از شرایط قانونی تنظیم وصیت‌نامه آگاه باشد تا وصیت وی مطابق با قانون، قابل اجرا باشد.
وصیت‌نامه به سه شکل خودنوشت، سری و رسمی نوشته می‌شود.

انواع وصیت‌نامه:

وصیت‌نامه رسمی در دفترخانه اسناد رسمی نوشته می‌شود. وصیت‌نامه خودنوشت نیز به وصیت‌نامه‌ای گفته می‌شود که دارای تاریخ روز و ماه و سال است، موصی (وصیت‌کننده) آن را با خط خود نوشته باشد و به امضاء برساند و در غیر این صورت وصیت‌نامه فاقد اعتبار است.
وصیت‌نامه سری را می‌توان به خط فرد یا دیگری نوشت اما در هر صورت باید امضای موصی را داشته باشد و فرد می‌تواند پس از نوشتن وصیت‌نامه آن را در صندوق امانات به امانت قرار دهد.
کسی که سواد ندارد، نمی‌تواند وصیت‌نامه خودنوشت و سری را بنویسد، البته کسانی که قادر به صحبت نیستند نیز از تنظیم وصیت‌نامه سری معذور هستند.

محرومیت از ارث؟

گاهی وراث وصیت‌نامه خودنوشت را انکار می‌کنند که برای رسیدگی به این ادعا باید به دادگاه حقوقی مراجعه نمایند و رسیدگی به آن باید با تشریفات صورت گیرد. این در حالی است که اگر افراد وصیت‌نامه رسمی را قبول نداشته باشند باید با ادعای جعل آن به دادگاه مراجعه کنند.
در وصیت‌نامه موصی نمی‌تواند کسی را از ارث محروم کند اما نکته مهم این است که ابتدا باید بدهی موصی تسویه شود و مابقی اموال در بین وراث تقسیم می‌شود.

وصیت تملیکی؛

وصیت تملیکی و عهدی از اقسام وصیت‌نامه است. وصیت تملیکی عبارت است از اینکه کسی عین یا منفعتی از مال خود را برای زمان بعد از فوتش به دیگری به صورت رایگان می‌بخشد، با این نوع وصیت، شخص می‌تواند تا حدودی تکلیف اموال خود را معین کند و به عنوان مثال، در مواردی اموال خود را برای استفاده در امور خیریه، تملیک کند.
در وصیت تملیکی، پس از فوت فرد، اموال به نام دیگری تملیک می‌شود؛ بنابراین قبول آن قبل از فوت موصی موثر نیست. موصی می‌تواند از وصیت خود رجوع کند اگر فرد، موصی‌به (مال مورد وصیت) را قبض کرده باشد.

وصیت عهدی:

این وصیت عبارت است از اینکه شخصی یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مأمور کند. به عنوان مثال شخصی را وصی می‌کند تا بعد از مرگش، بدهی‌های او را پرداخت کند.
در وصیت عهدی شخصی که به موجب وصیت، به عنوان ولی بر صغیر یا بر کارهای دیگر انتخاب شده است را وصی می‌گویند.

وصیت بر مال غیر، باطل است:

آنچه وصیت می‌شود، باید ارزش مالی و منفعت عقلایی داشته باشد و غیرمشروع نباشد بنابراین وصیت در خصوص مواد مخدر، مشروبات الکلی و امثال آن باطل است.
مال مورد وصیت باید قابلیت معامله و نقل و انتقال داشته باشد، بر این اساس اموال عمومی و موقوفه نمی‌توانند مورد وصیت قرار گیرند همچنین آنچه وصیت می‌شود باید در مالکیت وصیت‌کننده باشد بنابراین وصیت بر مال غیر، باطل است.

آثار حقوقی وصیت‌نامه پس از فوت شخص ظاهر می‌شود:

آثار حقوقی وصیت‌نامه پس از فوت شخص ظاهر می‌شود یعنی تا وقتی که شخص زنده است، خود او تصمیم‌گیرنده و عامل است، به همین جهت بین عامه مردم متداول است که می‌گویند، آدم زنده وکیل و وصی نمی‌خواهد اما با فوت وصیت‌کننده همه مصمم می‌شوند که به وصیت او عمل کنند.
وی تصریح کرد: رجوع موصی (وصیت‌کننده) از وصیت همواره جایز است و فرد می‌تواند بارها در وصیت‌نامه خود تجدید نظر کند، بنابراین آخرین وصیت‌نامه متوفی که مطابق تشریفات قانونی تنظیم شده باشد، معتبر خواهد بود، به این ترتیب با اطلاع از تشریفات قانونی تنظیم وصیت‌نامه و رعابت آن، علاوه بر آنکه هدف فرد از وصیت و آخرین اراده وی در باره اموالش اجرایی می‌شود، مانع بروز اختلاف و تنش در خانواده‌ها شده و از حجم پروند‌ه‌های دادگستری و هزینه‌های افراد و دولت در این باره کاسته خواهد شد.

بلامانع بودن تنظیم سند وصیت زائد بر ثلث ترکه (ردیف ۱۹۴ بخشنامه های ثبتی)

«آیا تنظیم وصیتنامه زائد بر ثلث با وجود اطلاع موصی از عدم نفوذ وصیت بر زیاده بر ثلث با قید مراتب در سند یا بدون قید مراتب، توسط سردفتر بلامانع میباشد یا خیر؟»

تنظیم سند وصیتنامه زائد بر ثلث از طرف سردفتر بلامانع میباشد ولی نفوذ آن منوط به تنفیذ وراث پس از فوت موصی خواهد بود.

ماده ۸۳۷ قانون مدنی:
اگر کسی به موجب وصیت، یک یا چند نفر از ورثهٔ خود را از ارث محروم کند، وصیت مزبور نافذ نیست.

ماده ۸۴۳ قانون مدنی:
وصیت به زیاده بر ثلت ترکه نافذ نیست مگر با اجازهٔ وراث و اگر بعضی از ورثه اجازه کند فقط نسبت به سهم او نافذ است.

ماده ۸۴۵ قانون مدنی:
میزان ثلث به اعتبار دارایی موصی در حین وفات، معین می شود نه به اعتبار دارایی او در حین وصیت.