دشتستان بزرگ- علیرضا رهسپار: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ در روزهای سه شنبه به معرفی هنرمندان این شهرستان پرداخته و با انجام مصاحبه و یا ارائه مطالبی، در راستای شناساندن این هنرمندان تلاش دارد.

این هفته شما را دعوت می کنیم به خواندن زندگی نامه و کارنامه یکی از شاعران فعال در عرصه نواهای مذهبی دشتستان که خواندن آن خالی از لطف نیست.

محمد حسین سلیمی فرزند مرحوم حاج محمد، یکی ازشاعران دوبیتی سرا می باشد.
وی در تاریخ  ۳۰ شهریور ۵۵ در یک خانواده کشاورز در روستای بنار آبشیرین از توابع بخش مرکزی دشتستان چشم به  جهان گشود.
در دوران کودکی، همراه با خانواده به شهر برازجان نقل مکان کرد و در کوی گرمسیری محله حسین آباد سکونت کرد. وی تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را به ترتیب در دبستان شهید ناصر دانشگر، راهنمایی را در حمزه و دبیرستان را در مدرسه امیرکبیر شهر برازجان گذراند.
سلیمی در سال ۱۳۷۶ موفق به کسب مدرک دیپلم در رشته علوم انسانی شد و بعد از اخذ مدرک دیپلم، در سال ۱۳۷۶ به خدمت سربازی رفت، پس از پایان این دوران، در سال  ۱۳۸۵ ازدواج کرده و دارای دو فرزند پسر و دختر به نام های آیناز و آیدین می باشد.
سلیمی در خانواده‌ای بزرگ شده است که اجداد و نیاکانش علاقه زیادی به سرودن و خواندن شروه و دوبیتی‌های فایز داشته اند.
وی از کودکی علاقه زیادی به سرودن شعر به ‌خصوص دوبیتی داشت و اشعار زیادی از دوبیتی سرایان رامطالعه می کرد لذا باتوجه به اینکه علاقه ی زیادی به شعردارد، به محافل ادبی و شب شعرهای متعددی جهت قرائت اشعارش دعوت می شود.
وی همچنین به دلیل داشتن صدایی محزون و دلنشین، در مراسم شب شروه حضوری فعال داشته و اجراهای متعددی در مراسمات مختلف داشته و دارد.
سلیمی می گوید پدربزرگش، مرحوم  محمد حسین سلیمی، یکی از موذنین روستای بنار آبشیرین بود و اسم وی نیز، توسط ایشان انتخاب شده است .
محمدحسین سلیمی درحال حاضر مداح و موذن مسجد حضرت ابوالفضل العباس (ع) کوی گرمسیری شهر برازجان می باشد.
پدربزرگش از طرف مادر، زنده یاد ( حسین ناصری) یکی از دوبیتی سرایان بنام دشتستان با تخلص شعری (مسکین) بوده است که متاسفانه به جزء چند بیتی ازاشعارش، دفتر شعری از او به جای نمانده است.

اثر منتشرشده:

مجموعه اشعار دوبیتی باعنوان نوای سلیم که درسال ۱۴۰۰ چاپ و منتشر شده است.

نمونه اشعار زنده یاد (حسین ناصری):

نزد باران هوا گشته شمالی / کنید این نکته را بر خلق حالی

که معصیت در رحمت گرفته / کنید توبه که حوزه هم رفته خالی

مسکین با زنده یاد کامراد کفایی یک مراوده دارد

کامراد می گوید:

نگارمن به باغ آمد خرامان / منور صورتش است چون ماه تابان

بغل افشانیش رفتار شیرین / من سائل نه سر دارم نه سامان

مسکین در جواب کامراد کفایی با زبان شعر می‌گوید:

مرادا تو نمودی وصف یارت / برفتم گلستان دیدم نگارت

به قد و قامتش مسکین نظر کرد / یکی از مهوشان خدمت گزارت

سلیمی  می گوید در هر موقعیتی که باشم در هنگام خواب، بیداری و حتی در مهمانی یک مصراع که به ذهنش می آید فوری در تلفن همراه یا یک تکه کاغذ یا دفتر یادداشت می کند و بعد وارد دفتر شعر خود می کند و به صورت یک مجموعه نگهداری می نماید. وی علاوه بر سرودن دوبیتی به مثنوی، قطعه و شعر محلی نیز علاقه زیادی دارد.

نمونه ای از اشعار وی :

شدم پیر و بهار من خزان شد / چه کوثر اشک چشمانم روان شد

به ارزانی خریدم سن پیری / که درپیری جوانی هم گران شد

***

شب مرگم که جانم درعزاب بود / دودست دلبرم غرق حنا بود

سلیمی کی جفا کرده به دلبر / که دلدارش به مرگ او رضا بود

***

چو دیدم قاسم ناشاد می رفت / توگویی عمرمن برباد می رفت

حسین گر روزعاشورا نمی مرد / پیام کربلا ازیاد می رفت