دشتستان بزرگ- فاطمه احمدی پور: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ، طی روزهای شنبه به انجام گفتگوهایی با ورزشکاران این شهرستان پرداخته و سعی در معرفی هرچه بهتر این افتخارات دشتستانی می کند.
این هفته نیز به گفتگو با یکی از بانوان مربی کار در عرصه ژیمناستیک پرداختیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

– سلام لطفا خودتان را به طور کامل معرفی کنید و بفرمایید متولد چه سالی هستید؟

سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما و همه عزیزان همراه سایت خبری دشتستان بزرگ، بنده زینب ایزدپناه هستم متولد ۱۳۶۳، مربی درجه سه ژیمناستیک هنری، داور درجه سه ژیمناستیک هنری، مربی درجه سه والیبال، مربی ژیم فور آل(ژیمناستیک برای همه) و همینطور سابقه ی اجرایی نائب رئیس سابق هیات ژیمناستیک شهرستان دشتستان و رییس انجمن ژیمناستیک کارگری استان بوشهر و صاحب امتیاز نشریه ی قلم دانشجو دانشگاه سما بوشهر و همینطور دانشجو تربیت بدنی هستم.

– چند سال است که مربیگری و داوری می کنید و چه شد رفتید سراغ داوری و مربیگری؟

حدود ده سال است که کمک مربی و مربی ژیمناستیک هستم و حدودا سال ۹۴ داوری را شروع کردم.
بزرگترین و پرافتخار ترین دستاوردم در داوری، ارزیابی کشوری بود که چندی پیش انجام دادم.
من ژیمناستیک را دوست داشتم برا همین آرزو داشتم دخترم را بفرستم به این رشته.
دخترم ۳سال و نیم داشت که فرستادم برای آموزش. آنجا خودم هم کنارش یاد می گرفتم و شروع کردم به تمرین.
بعد از آن کمک مربی شدم و در اولین فرصت در دوره ی مربیگری شرکت کردم و قبول شدم.
من عاشق آموزش ژیمناستیک هستم و هرگز خسته نمی شوم و فکر کنم تنها رشته ای باشد که هرگز نمیتوانم رهایش کنم.

-در چه رشته هایی فعالیت دارید؟

کلا من ورزشی هستم. یعنی از بچگی ورزش را دوست داشتم و همیشه والیبال و داژبال را در خانواده و مدرسه بازی می کردم و اکثر رشته های ورزشی را کار کردم.

مثل شنا، شطرنج، بدمینتون، تنیس روی میز، بسکتبال، هندبال، والیبال، موتور سواری، ژیمناستیک و …

-در چه سالی به عنوان رییس انجمن ژیمناستیک استان معرفی شدید و چه احساسی دارید به عنوان یک بانوی مقام آور و افتخار آفرین؟

شهریور سال ۱۳۹۸ به عنوان سرپرست انجمن ژیمناستیک استان بوشهر منصوب شدم و من آنقدر راضی هستم از تعامل و همدلی هیات کارگری که لذت می برم از فعالیت هایم.
واقعا یک نوع همبستگی و اتحاد بین انجمن ها و هیات هست که من کمتر دیدم و افتخار می کنم که در خدمت قشر محترم و عزیز کار و تلاش هستم و نهایت تلاشم را برای انجمنم می کنم و به عنوان یک بانو هم خودم و هم تمام بانوان سرزمینم را باور دارم و می‌دانم که بانوان موفق در جامعه چقدر قوی بودند که توانستند به جایگاهی برسند و من با تمام قوا برای پیشرفت و خدمت به جامعه، ادامه خواهم داد.

– چه افتخاراتی را تا حالا کسب کرده اید و در چه تیم هایی حضور داشتید؟

اولین افتخاری که کسب کردیم در زمان نایب رییسی بنده بود که در مسابقات المپیاد استانی شرکت کردیم با وجود تمام کم و کاستی ها و اختلافات، مقام سوم را کسب کردیم.
تعداد مدال های ما چون زیاد بود تاثیر زیادی در رتبه ی المپیاد شهرستان داشت.
در بخش انجمن کارگری استان اعزام پسران برای مسابقات کشوری را داشتیم.
و همینطور در زمان نایب رییسی بنده منتخب مسابقات آموزش پرورش را داشتیم که دو نفر از شهرستان ما اعزام شدند.

و افتخار اخیرم، سه مقام اولی خانم ها معصومه غاربی و مرام نامی از استان بوشهر وخانم آوا امینی از شهرستان دشتستان و یک دومی خانم آناهیتا دریسی از استان بوشهر و یک سومی خانم زهرا زارعی از شهرستان دشتستان در چالش کشوری ژیمناستیک کارگران کشور بود که این اولین حکم قهرمانی برای انجمن ژیمناستیک کارگری استان بوشهر بود.
افتخار دیگرم داوری در مسابقات استانی و منتخب داور شهرستانای استان بود
و اینکه من داوری کشوری داشتم که این بزرگترین دستاورد و افتخارم است و انشأالله مقدمه ی داوری های بعدی ام در سطح کشور باشد.

– مشوق شما چه کسی بود؟

برای شروع و استارت این رشته باید بگویم هیچ مشوقی نداشتم. اما در ادامه راه آدم های با ارزشی در مسیرم بودند که به من انگیزه می دادند و تشویقم می کردند.
مثل خانواده هایی که از کارآمدی من راضی بودن، ژیمناست کارهایی همچون سیده فاطمه فاطمی و شاگردانی همچون خانم فاطمه ی رستم پور که الان خودش مربی شده و به عنوان همکار و دوستم کنارم است.
مدرس عزیزم، استاد گرانقدرم سرکار خانم مهرگستر که همیشه من از تجربه های ایشون استفاده می کنم و هرگز از هیچ کمکی به من دریغ نکرده اند.
و تمامی عزیزانی که اینجا جا دارد از آنها تشکر کنم که مایه ی دلگرمی و پیشرفتم بودند اما آنقدر ماشاالله زیاد هستند که نمی شود یکی یکی نام ببرم ولی در یادم هستند.

– یک خاطره شیرین و یک خاطره تلخ؟

خاطرات شیرین من زیاد دارم، ولی بهترینش در جشن ها و مراسمات نهاد ها و سازمان های ورزشی و غیر ورزشی بود که ژیمناست هایم شرکت می کردند و کلی خوش بودند و بدترین خاطره ام از ژیمناستیک، تصادف و فوت همکارم ،مرحم جناب آقای روح الله احسان بخش بود که واقعا دردناک بود. روحشان شاد

– چه هدفی و برنامه ای برای آینده بانوان شهرت داری؟

برای این سوالتان کلی هیجانزده شدم.
کلی برنامه و هدف دارم، بزرگترینش هم این است که میخواهم ژیمناستیک در شهرم و استانم جایگاه واقعی خودش را پیدا کند و گسترش داده شود و اینکه تمام تلاشم را می کنم که یک روز بتوانم بانوی کارآفرین شهرم شوم تا بتوانم از بانوان لازم به کار حمایت کنم.

– سخن پایانی شما …

از شما و سایت خبری دشتستان بزرگ نهایت تشکر و قدردانی را دارم و امیدوارم بتوانم بزودی خبراهای بهتری راجع به رشته ی ورزشی ام به شما بدهم.
از تمام مردم شهرم و استانم و همینطور مسولان ورزشی ممنونم که به من اعتماد کردند و من را باور داشتند و کلی به من انرڗی مثبت و انگیزه دادند.