دشتستان بزرگ؛ علیرضا رهسپار- عباس راستی: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ در روزهای سه شنبه به معرفی هنرمندان این شهرستان پرداخته و با انجام مصاحبه و یا ارائه مطالبی، در راستای شناساندن این هنرمندان تلاش دارد.

این هفته شما را دعوت می کنیم به خواندن زندگی نامه و کارنامه شاعر، روزنامه نگار و مترجم بزرگ دشتستانی که خواندن آن خالی از لطف نیست.

منوچهر آتشی

هنرمند (شاعر ، روزنامه‌نگار و مترجم)           

منوچهرآتشی ازچهره های برجسته شعر امروز ایران در دوم مهرماه ۱۳۱۰ در روستای دهرود  از توابع بخش ارم شهرستان دشتستان به دنیا آمد .
خانواده وی از عشایر زنگنه کرمانشاه بود که در حدود ۴ نسل پیش به جنوب ایران مهاجرت کرده‌ بودند.
نام جد وی «آتش‏‌خان زنگنه» بود و به همین دلیل نام خانوادگی وی «آتشی» انتخاب شد.
پدر منوچهر آتشی، فرد باسوادی بود و به دلیل علاقه‌‏ای که سرگرد اسفندیاری که در جنوب به رضاخان کوچک مشهور بود به وی داشت، او را به بوشهر انتقال داد و کارمند اداره ثبت و احوال بوشهر شد.
تحصیلات ابتدایی و دوره اول متوسطه را در بوشهر و حومه گذراند و برای گذرانید و دوره دانشسرای مقدماتی به شیراز رفت.
آتشی در سال ۱۳۳۳ به افتخار معلمی نائل شد. در سال ۱۳۳۹ به دانشسرای عالی تهران راه یافت و در رشته زبان انگلیسی و تعلیم و تربیت به اخذ لیسانس توفیق پیدا کرد.
در پایان سالهای خدمت دبیری،  خود را به رادیو و تلویزیون منتقل کرد و بعنوان ارشیدر در انتشارات آن سازمان به کار پرداخت.
در پایان سال ۱۳۵۹ بازنشسته شد و به بوشهر برگشت و در سال ۱۳۷۲ برای شعرخوانی و سخنرانی به آمریکا و در سال ۱۳۷۹ به فرانسه و در زمستان ۱۳۸۰ به هلند، سوئد، نروژ و آلمان رفت .
آتشی مدتی نیز مسئولیت صفحه شعر مجله ی کارنامه را عهده دار شد.
شعرهای آتشی در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ شعر کویر است و عناصر طبیعی این کویر حماسه و خشونت را با هم می‌آمیزد.
گذشته از آن، عشق و امید و آرزو نیز خود را به این طبیعت جنوبی غرق می‌کند و احساس تنها در مثلث خشونت-حماسه-جنوب چهره نشان می‌دهد.
آتشی در ۲۹ آبان سال ۱۳۸۴ در تهران، درگذشت و در امام زاده عبدالمهیمن بوشهر آرام گرفت.

محمدعلی بهمنی:

تو آتشی و تمام من از تو شعله‌ور است/ نه من، که روشنی نسلم از شماست هنوز

آثار وی :

آهنگ دیگر ۱۳۳۸

آواز خاک ۱۳۴۶

دیدار در فلق ۱۳۴۸

بر انتهای آغاز ۱۳۵۰

گزینه اشعار ۱۳۶۵

وصف گل سوری ۱۳۷۰

گندم و گیلاس ۱۳۷۱

زیباتر از شکل قدیم جهان ۱۳۷۶

چه تلخ است این سیب ۱۳۷۸

خلیج و خزر ۱۳۸۰

باران برگ زوق: دفتر غزل‌ها ۱۳۸۰

اتفاق آخر ۱۳۸۰

حادثه در بامداد ۱۳۸۰

ریشه‌های شب ۱۳۸۴

غزل غزل‌های سورنا ۱۳۸۴