دشتستان بزرگ: بازگشت امید سامری به ریاست اتاق اصناف مرکز استان بوشهر، تنها یک پیروزی فردی یا اداری نیست؛ این بازگشت، فرصت تاریخی احیای جایگاهیست که سالها برای رسیدن به آن تلاش شده بود یعنی عضویت بوشهر در هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران.

به گزارش دشتستان بزرگ، این جایگاه، روزگاری به‌ دست آمد، اما با سلسله تصمیم‌ هایی مشکوک و البته غیر قانونی، از استان ما سلب شد. حالا که رأی کمیسیون نظارت استان بوشهر و حمایت گسترده صنوف، مشروعیت این بازگشت را تثبیت کرده، وقت آن است که یک‌ صدا مطالبه کنیم: بوشهر باید دوباره به مرکز اصناف ایران برگردد.

اتاق اصناف ایران؛ قدرت پنهان، تأثیر آشکار

اتاق اصناف ایران صرفاً یک نهاد صنفی نیست، این مجموعه در عمل، یکی از بازوهای اصلی سیاست‌ گذاری اقتصادی در کشور است؛ چه در تنظیم مقررات مالیاتی، چه در تصمیم‌ گیری‌های آموزشی و صنفی، و چه در توزیع قدرت میان استان‌ها و اتحادیه‌ها.

عضویت در هیئت‌ رئیسه این نهاد، یعنی داشتن حق رأی و حضور در تصمیم‌ گیری‌های کلان. به زبان ساده‌تر، یعنی حضور بوشهر در رده بالای چانه‌ زنی ملی برای دفاع از حقوق کسبه و بازاریان استان.

بوشهر، تجربه‌ ای موفق که ناتمام ماند

حضور امید سامری در هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران، نه یک امتیاز شخصی، بلکه ثمره‌ سالها تلاش، ارتباط، اجماع و رایزنی از سوی صنوف بوشهر بود. فرصتی بود که کمتر استانی به‌ دست می‌آورد، اما این تجربه موفق، با اقداماتی عجیب از جمله تغییر وضعیت اتحادیه حمل‌ و نقل و تصمیم‌ های غیر قانونی، ناتمام ماند.

آنچه امروز رخ داده، نه فقط اصلاح یک بی‌ عدالتی، بلکه بازگشت به نقطه‌ ایست که می‌ تواند نقطه‌ جهش باشد.

فرصت طلایی، تهران، فارس و اصفهان هم غایب‌ هستند

اکنون شرایط به‌ گونه‌ ایست که حتی استان‌ های بزرگی چون تهران، فارس و اصفهان نیز در هیئت‌ رئیسه اتاق اصناف ایران نماینده ندارند، این یعنی فضای رقابت باز شده و امکان بازگشت بوشهر از همیشه بیشتر است.

در عین حال، همراهی گسترده صنوف بوشهر ـ از آموزشگاه‌های رانندگی گرفته تا اتحادیه‌ های حمل‌ و نقل، آژانس‌ ها و حتی روسای شهرستان‌ها ـ نشان می‌دهد که اجماع صنفی در استان شکل گرفته است، چیزی که کمتر استانی در این سطح دارد.

مسئولان استان بوشهر، چشم ها به شماست

در این مقطع، توپ در زمین مسئولان استان است، استاندار بوشهر، نمایندگان مردم در مجلس و دیگر مقامات ارشد باید این مطالبه صنفی را به سطح ملی منتقل کنند.
سکوت و بی‌ تفاوتی، نه تنها فرصت را از بین می‌ برد، بلکه یک سرمایه اجتماعی را به فراموشی می‌ سپارد.

این مطالبه، جناحی نیست. شخصی هم نیست، این مطالبه‌ حق بوشهر است برای داشتن کرسی در تصمیم‌ گیری‌ های اقتصادی کشور.

اینبار فرصت را نباید از دست داد

فرصت‌ هایی از این دست، هر سال و هر دهه تکرار نمی‌ شوند. بازگشت سامری یعنی باز شدن در، اما عبور از آن، نیازمند همدلی، تدبیر و مطالبه‌گری واقعی است.

اگر امروز به‌ درستی عمل نکنیم، فردا باید برای همان حقی که امروز می‌ توانستیم بگیریم، سالها مطالبه‌ گری کنیم.

بوشهر، اگر می‌خواهد در معادلات اقتصادی کشور جدی گرفته شود، باید صدایش را از اتاق اصناف ایران بلند کند؛ این بار، نه از سر تعارف، بلکه به پشتوانه رأی، مشروعیت و شایستگی.