دشتستان بزرگ-سیده رویا علوی شریف: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ، سه شنبه های هر هفته به معرفی یکی از هنرمندان دشتستانی می پردازد، این هفته مهمان یکی از موسیقی دانان خوب این خطه بودیم که خواندن گفتگو با این هنرمند، خالی از لطف نیست.

لطفا خودتان رو معرفی کنید
-خشایار تاج هستم متولد ۲۴٫۱۰٫۱۳۷۱ ، فارغ التحصیل رشته حقوق، در زمینه موسیقی فعالیت دارم.

از چه زمانی کار موسیقی را شروع کردید؟
-کار موسیقی را از زمان مدرسه شروع کردم. به این صورت بود که در گروه سرود مدرسه تک خوانی می کردم.

 
چجوری به موسیقی علاقه مند شدید؟
-یک روز خواهرم تصمیم گرفت به کلاس موسیقی برود و گیتار یاد بگیرد که تنهایی دوست نداشت به کلاس برود و از من خواهش کرد که همراهش بروم. با هم در کلاس های موسیقی شرکت کردیم ولی در نهایت خواهرم به دلیل مشغله درسی به موسیقی ادامه نداد ولی من ادامه دادم. 

علاوه بر خوانندگی در چه زمینه هایی فعالیت دارید؟
-ترانه سازی،خوانندگی و ملودی سازی میکنم. دو سال بعد از آموزش گیتار، شروع کردم به نوشتن ترانه. اولین بار یک دفتر پر از دلنوشته داشتم که به دلیل اینکه از نوشته هایم راضی نبودم، همه را از بین بردم. 

مرور مختصری بر فعالیت های هنری خود بیان می کنید؟
-در این مدت چندساله تاکنون ۱۰ آهنگ خواندم و در حال حاضر بر روی اولین آلبوم خود کار میکنم. البته هنوز مجوز نگرفته‌ام. یک اجرا در آینده در تهران خواهیم داشت.
از طرف خیریه ها کنسرت برگزار می کنیم. در جشنواره استانی فجر فعالیت می کنم. در جشنواره های دشتستان. آهنگ سازی تئاترهای (بازگشت به خانه)، (خبرچین)، (مبارزه زن ماهیگیر) و (جیک جیک کی منو می خوره) را انجام داده ام. 

آیا به فکر چاپ دلنوشته ها و ترانه های خود هستید؟
-هنوز تصمیم نگرفته ام. زیرا علم ادبیات ندارم و به خودم اجازه چنین کاری را نمی دهم.

مشوق شما در این زمینه چه کسانی بودند؟ 
-پدرم و مادرم کارم رو خیلی دوست داشتند به همین دلیل خیلی به من انگیزه می دادند و تشویقم می کردند،البته خواهرم، دایی و عمویم نیز با تشویق های خود به من انگیزه بیشتری می دادند. 

به عنوان کسی که در موسیقی شهر ما فعالیت داشته، آینده موسیقی دشتستان را چگونه ارزیابی می کنید؟
-آینده را نمیتوانم بگویم تیره یا روشن ولی مطمئنا اگر انجمن موسیقی بر کارهای کلاس های آموزشی موسیقی نظارت داشته باشد،وضعیت کسانی که به عنوان نوازنده از این کلاس های خارج می شوند، خیلی بهتر می شود. در شهر ما موسیقی زنده نداریم. وقتی موسیقی به اجرا نرسد، فایده ندارد. وقتی مردم اجرای زنده در شهر نمی بینند، نمی توانند حمایت کنند و باعث پیشرفت موسیقی شوند. پیشرفت موسیقی با حمایت مردم محقق می شود. 

انتظار شما از مسئولین چیست؟
-کدوم مسئول؟مسئول اسمش روی خودش است. وقتی به مسئولیتش عمل نکرد که مسئول نیست. هیچ انتظاری از کسانی که به مسئولیت خود عمل نمی کنند، نداریم. فقط شهردار یک بار از من دعوت کردند و لوح تقدیر دادند. فرماندار هم که اصلا من را نمی شناسد. از جناب سعادت هم بهتر است حرفی نزنم که دلم پر است. اگه آقای سعادت رو دیدید سلام من را به او برسانید و بگویید آقای سعادت ما به جز نخل در دشتستان همه چیز داریم. مسئولین تا زمانی که رأی مردم را می خواهند با هنرمندان دوست می شوند و از آنها برای تبلیغات خود استفاده میکنند، زیرا مردم با هنرمند اعتماد بیشتری دارند، زیرا هنر حرف مردم است. خواسته های هنرمندان موسیقی مشخص است. ما حتی ابتدایی ترین نیازهایمان هم برآورده نشده است. دلیلی ندارد دوباره تکرار کنیم که چه چیزهایی نیاز داریم. ما چقدر بال بال بزنیم تا کسی به داد ما برسد. ما حتی میکروفون نداریم. برای اجرای خیابانی اداره ارشاد میگوید ما مجوز می دهیم ولی تضمینی در قبال امنیت شما و وسایلتان وجود ندارد. وقتی برای نهاد خاصی اجرا کرده و بعد درخواست دستمزد میکنیم می‌گویند حالا یه چیزی بهتون میدیم و در نهایت هیچ خبری از آنها نمی شود. برای اجرا اگر هم به ما سالن بدهند،باز از یه جای دیگه ایراد می گیرند و جلوی کار ما گرفته می شود. 

استقبال مردم دشتستان و استان از موسیقی چگونه است؟

-مردم در حال آشنا شدن با دنیای موسیقی هستند، استقبال مردم خیلی خوب است. عامه مردم موسیقی پاپ را قبول دارند. ولی موسیقی یک هنر مافیایی است و باید پول داشته باشی که بتوانی پیشرفت کنی وقتی پول نداشته باشی، موسیقی زنده نمی توانی برگزار کنی. نمیتوانی آلبوم کار کنی. وقتی هنرمند پولی نداشته باشد که خود را بیمه کند،ازدواج کند و امرار معاش کند خب مجبور است موسیقی را کنار بگذارد. مثل من که گاهی به این موضوع فکر میکنم. مردم خیلی حمایت میکنند ولی در نهایت موضوع مالی است که تضمین موفقیت یک خواننده می باشد.

تا به حال به کار آزاد فکر کرده اید؟
-بله. خب موسیقی برای من درآمدزا نیست. من نمیتونم به عنوان شغل به موسیقی نگاه کنم. وقتی با موسیقی نمیتوانم خودم را بیمه کنم، وقتی با موسیقی نمی توانم به خواستگاری بروم پس باید به دنبال شغلی بود. من در ساندویچی و کافی شاپ کار میکردم. در رستوران ها گیتار میزدم. دوربین مدار بسته کار میکنم. در کافی شاپ ها ظرف شستم. میز تمیز کردم. کار کردن برای من عار نیست. 
مدتی است که بخشی به مصاحبه های اضافه کرده ایم به نام سوالات یک کلمه ای،ما یک کلمه می گوییم شما اولین چیزی که به ذهنتان می رسد بیان کنید:
-موسیقی: همه چیز
-گیتار: آرامش
-تئاتر:زندگی
-مرحوم عباس زاده:استاد
-برازجان:تبعیدگاه
دشتستان: تبعیدگاه بزرگ
سایت دشتستان بزرگ: زیاد آشنایی نداشتم
خانواده: تکیه گاه
اجرای خیابانی: می شود
-کودکی: اوه اوه
-کار خبرنگاری: شجاعت
-پول: ای ول خیلی خوبه
-دوست: رفیق بهتر است.
حرف آخر:
-دمتون گرم ممنون که دعوتم کردید و اجازه دادید حرفهایم را راحت بیان کنم. این یعنی شجاعت خبرنگار. 
شعری که خودم سرودم را تقدیم به سایت شما می کنم:
تپش قلب من از عشق نمی میرد چون        همه عمر تورا دیدم و آرام شدم
تو از این مخمصه عشق گریزانی و من        با همین یک قدمت مستم و هوشیار شدم

آقای خشایار تاج در آخر در دفتر سایت خبری دشتستان بزرگ قطعه ای را به طور زنده اجرا کرد که در کانال ها و گروه های دشتستان بزرگ به اشتراک خواهیم گذاشت.