دشتستان بزرگ- شقایق حمیدیان: معضل نژاد پرستی در ورزش از زمان شروع این رشته رواج یافت و یکی از مسائل بزرگ در دنیای ورزش از گذشته تا کنون میباشد.
امروزه با پیشرفت زندگی اجتماعی و سطوح تفکرات مردم مساله نژاد پرستی در ورزش نسبت به گذشته کمتر شده ولی باز هم در قرن حاضر نمونه هایی دیده میشود.
نژاد پرستی بیشتر از جانب ورزشکاران سفیدپوست میباشد.
ورزشکارانی که قهرمان جهان و المپیک مباشند، قهرمانی انها این واقعیت را به همگان نشان میدهد که ملاک برتری یک نژاد درچهره و رنگ پوست انان نمیباشد.
به عقیده بسیاری از فعالین اجتماعی تنها مسیله اموزش است که میتواند این تفکرات نا درست را در ذهن مردم پاک کند.
اگر ورزش فوتبال را به عنوان جامعه ای کوچک نسبت به کل دنیا در نظر بگیریم متوجه رفتارهای غیر اجتماعی میشویم که امروزه از دید خبرنگاران متعدد و دوربینها مخفی نمیماند.
داور مسابقه به عنوان یک قاضی باید در حین مشاهده این گونه رفتارها سریعا تصمیم گیری بنماید و در قوانین فیفا ذکر شده که اگر داوری شاهد چنین رفتاری از جانب بازیکنان و هواداران باشد میتواند به علت رفتار ناپسند نژاد پرستانه ان مسابقه یا بازی را متوقف کند و همچنین جلسات سنگین برای این موضوع در نظر گرفته شود .

اگر امروزه به موضوع تظاهرات نژادپرستانه در استودیوم‏های ورزشی اهمیت داده می‏شود، به خاطر آن است که تاریخ و جهانیان فراموش نکرده‏اند که در جریان مسابقات المپیک ۱۹۳۶ که در برلین برگزار شد، هیتلر حاضر نشد به برنده مسابقه دو صد متر که یک سیاهپوست امریکائی بود دست بدهد و جایزه او را روی میزی که در کنارش بود گذاشت و بیشترین کینه خود را به سیاهپوستان و یهودیان نشان داد.
در پایان ، تبعیض نژادی یک ایده است و مبارزه با آن باید در ذهن آغاز شود در حالی که نمی توانید همه بیانات نژادپرستانه را سانسور کنید اما می توانید هر نسلی را برای داشتن ذهنیت باز تربیت کنید.

رسانه های ورزشی همچنین نقش زیادی در مبارزه با اقدامات نژادی دارند ;  آموزش مجدد مردم مدت زیادی طول می کشد ; اما به خوبی می تواند موثرترین راه حل باشد. کمپین فیفا “به نژادپرستی نه بگو” ; یک نمونه عالی از تبلیغات ضد نژاد پرستی است.