دشتستان بزرگ – شقایق حمیدیان: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ در روزهای شنبه به معرفی جمعی از ورزشکاران این شهرستان پرداخته و با انجام مصاحبه و یا ارائه مطالبی، در راستای شناساندن این عزیزان، تلاش دارد.

این هفته شما را دعوت می کنیم به کارنامه کاری بانوی دشتستانی فعال در رشته پرورش اندام که خواندن آن خالی از لطف نیست.

۱. لطفا بیوگرافی خودتان را بفرمایید.
من فاطمه شبانکاره هستم، ۳۱ ساله، ساکن شهر آبپخش، شهرستان دشتستان.

۲. چند سال است که در رشته بدنسازی فعالیت می کنید و چه مقام هایی کسب کرده اید؟
سالهاست که به این رشته علاقه دارم و درباره اش مطالعه می کنم، ولی به صورت حرفه ای ۲ سال است که فعالیت جدی دارم.
در سال ۹۷، در رشته بادی بیوتی بلی(فدراسیون پرورش اندام)، سبک بلی فرم رتبه اول کشوری، و در سبک اندورانس رشته ی دوم کشوری را بدست آوردم.

۳. نظر شخصی شما درباره این رشته چیست؟
این رشته یکی از بهترین رشته ها در دنیاست، یک ورزش کامل و کاربردی برای تناسب اندام و تغییر سبک زندگی افراد.

۴. آیا در رشته های دیگری هم فعالیت داشته اید؟
بله فعالیت داشته ام. (ایروبیک، cx، آمادگی جسمانی، trx، کار با دستگاه، بادی پامپ، استرانگ، فانشکنال، پیلاتس)

۵. وضعیت فیتنس و بدنسازی کشور را چگونه ارزیابی می‌ کنید؟
فیتنس نسبت به بدنسازی در کشور کمتر شناخته شده است، در صورتی که رشته ی فیتنس در دنیا بسیار معتبر و پرطرفدارتر است، رشته ی بدنسازی به تنهایی فقط در ایران کاربرد دارد، ولی در خارج از ایران ورزش هایی که زیر نظر فدراسیون پرورش اندام هستند، فقط به نام فیتنس شناخته می شوند، پس باید روی رشته ی فیتنس بیشتر مانور دهیم.

۶. چطور با این رشته آشنا شدید و به آن روی آوردید؟
از طریق دوستانم در خارج از کشور و دوره های خارج از ایران، با دنیای بزرگ فیتنس آشنا شدم.

۷. چه آرزوهایی دارید که بر آورده نشده است؟
به نظرم بهتر است بگویم آرزو نه! اهدافی دارم که برای رسیدن به آنها، به زمان احتیاج دارم، ولی با تلاش ان شالله به آنها خواهم رسید.

۸. اهداف شما چیست؟
در ورزش تا جایی که توان دارم پیش روم، به مردمم نیز کمک کنم تا در سطح بالایی ورزش کنند.

۹. آیا از لحاظ مالی تامین شده اید؟
قطعا در ایران به ورزش کم لطفی هایی می شود، مخصوصا در دوران کرونا، صدمات بدی به پیکره ی ورزش کشور وارد شد، اما زمین نخوردیم و باز تلاش کردیم که از این بحران بگذریم، ورزش برای ما بیشتر شبیه به عشق است تا منبع درآمد.

۱۰. درباره ی امکانات و سالن های مورد نیاز چه نظری دارید؟
تا الان سعی کرده ام بهترین ها را برای بانوان فراهم کنم، ولی هنوز جا دارد تا فضا و امکانات باشگاه را بیشتر کنم و در این مورد به جاهای خیلی خوبی رسیده ایم، به زودی خبرهای خوبی خواهید شنید.

۱۱. کمی درمورد “کِتل بِل” و کارآیی آن برایمان صحبت کنید.
کتل بل یک وسیله در باشگاه شبیه به دمبل است، برای اعمال فشار بیشتر بر روی عضلات و درگیر کردن آنها از آن استفاده می شود، مثلا در حرکت اسکوات یا لانج برای فشار بیشتر می توان از کتل بل استفاده کرد، یا در ورزش فیتنس یا کراسفیت با صورت تخصصی حرکات بسیاری هستند که با این وسیله انجام می شود.

۱۲. آیا ورزش و مخصوصا بدنسازی می تواند در رفع افسردگی کمک کند؟
صد در صد، به طور کلی ورزش و محیط باشگاه باعث از بین رفتن افسردگی شده و سرزندگی و نشاط می بخشد.

۱۳. الگوی ورزشی شما چه کسانی هستند ؟
اساتید زیادی هستند که از آنها درسهای زیادی گرفته ام و سعی کرده ام از تجارب و دانش آنها استفاده ی لازم را ببرم، نظیر: استاد مهداد اکبری، استاد بِتو پِرِز، استاد پیمان رجبی و…

۱۴. چرا تصمیم گرفتید مربی بدنسازی شوید؟
چون به نظرم یک ورزش کامل و تمام عیار است، در کل نیز به این ورزش علاقه ی بسیاری دارم.

۱۵. چند ساعت در روز تمرین می کنید:
حدودا دو ساعت در روز.

۱۶. برای این که به تمرینات خود رسیده و افتخاراتی کسب کنید از چه چیزهایی گذشتید؟

قطعا هم زمان و هم هزینه ی زیادی صرف کرده ام، سالهاست تلاش کردم و عقب ننشستم، سفرهای خارج از ایران رفتم و دوره های بسیاری گذراندم با هزینه های بالا، حتی دانشگاه را ادامه ندادم تا بتوانم بیشتر به ورزش برسم.

۱۷. یک خاطره تلخ و یک خاطره شیرین از این رشته به خاطر دارید؟
خاطره ی تلخ: یک روز که داشتم به استانبول می رفتم برای یک دوره مهم، بخاطر یک سری اتفاقات نتوانستم به دوره برسم، و تمام هزینه هایی که کرده بودم رفت.
خاطره ی شیرین: سالها بعد با استاد اکبری، رئیس آموزش آکادمی IFPE آلمان آشنا شدم، و توانستم مدرک بین المللی فیتنسم را از این آکادمی آلمانی بگیرم، مدرکی که در دنیا بسیار معتبر است.

۱۸. صحبت پایانی شما.
بسیار خوشحال شدم که مرا به این مصاحبه دعوت کردید و سپاسگزارم از وقتی که گذاشتید.
در آخر جا دارد تشکر کنم از همسر و خانواده ام که در تمام این سالها کنارم بودند و تنهایم نگذاشتند، امیدوارم روزی برسد که ورزش در ایران جایگاه واقعی خودش را پیدا کند.