دشتستان بزرگ- دی سامی: صُوِ گَه صالحین بی، بس‌که خُوم میومه چیشِ خُم نداشتم؛ همی قِساتَم صِدُی زنگِ در راساوی؛ یَنی چنان بیرَم کِردِی کِ پُی پِتیُ چیش نششته تنگسُم دمِ در گفتم: کیه؟ بعد وِرِ خُم گفتُم: خروس بی محل کیه غیر سکی یا دیش؟
درِ واز کردُم تا ها، دی علی یِ؛ گفتُم خِیر بو؛ گو: دی سامی والا تونم میخِی بِچِتِ بیسی کنی مدرسه؟ گفتم: نه، مِی جونِ بچمِ دِم رَه واجفتمه؟ جُی ایکه تعطیلش کنن دو هفته یَم رفتنه پیشواز؛ دی علی گو: بیو بدادم برس که سکی بچیلِ رِیت کرده میخا بیسیشون کنه؛ گفتم: سیکو دی علی، ای نمیخا بچه بیسی کنا، بقدی که خو مُنِ کَل کنه و سی امروزم یه گلبُنگی راس کرده بو تا نونمون نِ پِتی بو.
رفتم اویی صورتم زدم رفتم تو دروازه‌ی خونه‌ی دی علی، تا ها … دی علی راس میگو؛ تِنگِسُم دِرِکوعِ بَسُم وُ ناهاش ویسیدُم گفتم: سکی مو نمیلم تو ای کارِ کنی؛ گو: دی سامی اول سلام؛ گفتم ای حرفل نی، خوت همیشه نیم ساعت بعد اومدنت سلامت میا؛ نمخا گپِ عوض کنی؛ خرمُیی که تو خاردیه مُو پِی اَسَش بازی کردمه؛ گو: دی سامی سو ملیون و خورده ای پیل دادمه پسروعِ غیر انتفاهی ثفت نام کردما.
گفتم: سکی والله تو خو پیل نداشتی ماسکی بسونی! وُ دیوار کی ورچریدیه؟ ایسو که مدرسیل انلاین واویده تو رفتیه ای کارِ کردیه؟ گو: بخدا دی سامی کُت کُت وُ کُمِ خُم گرفتمه مُرشون کردمه تا امسال که بچم کلاس هفتمه خو یاد بگیره. گفتم: مِی مدرسه‌ی دولتی چِش بی؟ گو: اینا پرسِ دِی اکور کو، وُ یِ دبستانی که درگذریم باقیش بدرد نمیخارن و هیچی دروَندِ بچه نیسن.
سیکو دی سامی،دِیم خوش کیچه‌ی نگشته نناده؛ آرامگای برازگونه میزنه دم شاه حسین و شاه نورالله ؛ بازار و خیابونم خو نمیخا بگی؛ صُوِلَم خو یواشکی پِی دی حسن میره پارک، بخیالش وَش نمیفهمم؛ اینجو بی که دیه دردِ دِلُم واوی؛ گفتم: دی علی، سکی راست میگو؟ ایسو دیه خِوِرِ مُو نمیدی؟
سکی گو: ها دی سامی، سیکو خوتم جفتشی؛ چطو کرونا شمانه نمیگیره؟ همی پس در کُچه نشسه سی مُو وُ بچیلم؟
مو اِی سِرم بره نمیلُم پیلُم بره؛ خلاصه دی علی وُ پارک رفتنش دِسِ مانِ بُرد شی سنگ سکی؛ هر چی گفتم بچه سرش نویمو رعایت کنه فُیده نداش کِ نداش؛ وقتی دیدم ایطریه گفتم: زور که میا سامون نداره؛ اما ای بردیشون دی نِوینم ری هلِ خونه ی ما و همساده یل کنی که دی مشکوکی.
خلاصه سکی گوش گپ ما نِدا و بچیل با رعایت پرتکل های بهداشتی رفتن مدرسه؛ ایسو که واگشتن تا مرگِ هر چی پرتکله نشسنه؛ پی ماسک سفید رفتن پی ماسک سیاه واگشتن؛ سکی یه بادی انداخت تو غبغبش گو: دورتون گشتم، ماسکم خو دادنتونه؛ چه مدرسه‌ی با نظمُ نزاکتی؛ همینجو بی که دختر کوچیکو گو: دِی سیکو چقه اینا قشنگتر مال خومونه؛ پی ملیکا عوض کردما!
همیه که گو سکی لیکی زه، ماسکله ور دا تو دل کیچه و پاشِ دراز ک تو دروازه‌ی کار کَذُیی وُ گیر هی کمک واوی …..