دشتستان بزرگ: پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ، شنبه های خود را به معرفی ورزشکاران این شرستان اختصاص داده است. در این هفته نشستیم پای درد دل های یکی دیگر از ورزشکاران عرصه معلولین که خواندن آن خالی از لطف نیست:

-بیوگرافی از خودتان بگویید:

 با درود سینابهمنی متولد سال ۱۳۷۸/۷/۱۱ دشتستان ۲۰سالمه فرزند اول هستم کلاس یازدهم رشته انسانی مدرسه ام را تا کلاس اول راهنمایی بیشتر ادامه ندادم و ورزشم رو به درس ترجیح دادم و درسم از اول راهنمایی متوقف شد و زندگیم را روی تنیس روی میز گذاشتم. ۳ سال است که پینگ پنگ را به صورت حرفه ای دنبال می کنم.

-چگونه با این ورزش آشنا شدید؟

من اولین بار از طریق پدرم با این ورزش آشنا شدم. زمانی که بچه بودم، یک روز پدرم من را با خود به خانه دوستش برد. دوست پدرم در خانه اش میز پینگ پنگ داشت. من با دیدن میز به سمت آن رفتم و خیلی بازی کردم همین باعث شد به این ورزش علاقه مند شوم. بعد از این موضوع سعی کردم بیشتر در پینگ پنگ فعالیت کنم به همین خاطر به کلاس رفتم. در کلاس مربی ام متوجه استعداد من در پینگ پنگ شد و بعد از ان تلاشم را دوچندان کردم و پیشرفت های زیادی داشتم. تنیس روی میز زندگی من هست و زندگی بدون تنیس روی میز برای من هیچ معنایی ندارد,سختی های زیادی را کشیدم,ناگفتنی هست اما همه این سختی به پایان خواهد رسید, و هالا من قهرمان کشور شدم وموفق شدم کسب سهمیه شرکت در مسابقه انتخابی تیم ملی رو کسب کنم,من در انتخابی تیم ملی نشان خواهم داد که من بهترین هستم. من دوبار قهرمان کشور شدم و یکبار سوم کشور شدم مقام‌های استانی که دیگر بماند, باید بگم با کمترین امکانات و ناچیزترین امکانات من حتی یک کفش استاندارد نداشتم,وسط بازی پاهام لیز میخورد,من حتی راکتم راکت مناسبی نبود,من حتی از لحاض روحی هم خوب نبودم,هیچوقت مربی نداشتم هیچوقت همین الان هم ندارم هزینه مربی خصوصی گرونه و باید بگم خیلی گرون هست و من مربی نداشتم,اما استعداد رو خوب داشتم,عشق و علاقه به پینگ پنگ رو خوب داشتم این ها از من یک بازیکن ساخت و غیره……. من به خودم افتخار میکنم. زندگیه من خیلی پر ماجرا هست خیلی زیاد اما وقت کافی نیست. من با کمک خداوند تمام عنوان های قهرمانی رو مال خودم خواهم کرد. داستان زندگیه من تازه شروع شده است.

-چگونه دچار این معلولیت شدید؟

من تا سن یک سالگی هیچ مشکلی نداشتم. ولی در سن یک سالگی به دلیل نامعلومی در دست چپم توده ای ایجاد و پس از درمان اوضاع بدتر شد. همین موضوع باعث معلولیتم از این ناحیه گردید.

-حامی شما در ورزش  چه کسانی هستند؟

در واقع یکی از مشکلات اساسی من همین است. فقط خانواده ام از من حمایت می کنند. چه از لحاظ مالی چه از لحاظ معنوی. همین راکت پینگ پنگ بسیار گران قیمت است و هرچند ماه باید آن را تعویض کنم. و واقعا در این اوضاع نمی توانم چنین هزینه ای کنم.

-آیا کسی اسپانسر شما نمی شود؟ شما یه قهرمان در سطح کشوری هستید. مطمئناً هستند افرادی که با افتخار بخواهند اسپانسر شما بشوند.

من تا کنون به این موضوع فکر نکرده ام. ولی بدم نمی آید اسپانسر داشته باشم. به همه قول می دهم اگر به من میدان بدهید در سطح جهانی مقام می آورم. من در حال حاضر نفر اول کشور هستم و امیدوارم به تیم ملی دعوت بشوم. هستند قهرمانانی که با وجود اینکه قهرمان کشور هستند ولی به دلایل نامعلومی به تیم ملی دعوت نمی شوند. مطمئنم هستم با تلاش هایی که می کنم می توانم در المپیک افتخارآفرینی کنم.

-شما ورزشکاری هستید که مقامات زیادی در سطح استانی و کشوری به دست آوردید. چند تا از مقام های خود را به دست آورید.

در سال ۱۳۹۶ توانستم مقام سوم کشوری را به دست بیاورم. سال ۱۳۹۷ موفق به کسب مقام اول کشوری شدم و امسال (۱۳۹۸) مقاوم اول کشوری را کسب کردم.

-آیا مسئولین از شما حمایت می کنند؟

خیر. راکت های پینگ پنگ هرچند وقت یک بار باید تعویض شوند. که خیلی پر هزینه هستند. مسئولین هیچگونه حمایتی از این لحاظ از من نمی کنند.

-چه انتظاراتی از مسئولین دارید؟

از مسئولین انتظار دارم ورزشکارانی مثل من حمایت کنند؛ مخصوصا حمایت مالی. ورزشکار با حمایت مسئولین است که دلگرم می شود و وقتی از این بابت خیالش راحت باشد، می تواند افتخارت زیادی به دست بیاورد. پینگ پنگ برخلاق ظاهرش ورزشی بسیار پر هزینه است. من واقعا به یک حامی مالی یا اسپانسر نیاز دارم. مسئولین حداقل کاری که می توانند انجام دهند، تیه اسپانسر می باشد.

-با چه کم و کاستی هایی در زمینه ورزش روبرو هستید؟

خب خیلی چیزها وجود دارد خیلی کمبودها حس می شود. به عنوان مثال همین ورزش پینگ پنگ به وسایلی از جمله لاستیک راکت، چوب راکت، کفش مناسب، حریف تیمی خوب، و مهمتر از همه مربی خصوصی نیاز دارد. که امیدوارم مسئولین مربوطه رسیدگی بیشتری کنند.

-نظر مردم برازجان در مورد ورزش معلولین چه می باشد؟

در این مورد چیزی نمی دانم.

-حرف آخر:

من قول می دهم که اگر مسئولین از من حمایت کنند، افتخارات خیلی خیلی زیادی کسب کنم. و باعث سربلندی شهر و کشورم بشوم. البته تا همین الان هم با کمترین هزینه موفق شدم اول کشور باشم. امیدوارم هرکسی با تلاش به اهداف خود برسد.  از جناب اقای ستار فتحی رئیس محترم و پر تلاش و دلسوز هیئت جانبازان ازمعلولین شهرستان و دشتستان بخاطر تمامیه حمایت ها و محبت هایشان صمیمانه سپاسگزارم, از جناب اقای علی محمد کمارج رئیس محترم پرتلاش و همچنین دلسوز اداره ورزش جوان شهرستان دشتستان بابت تمامیه زحمات ایشون و حمایت هایی که از من کردن صمیمانه متشکرم. از جناب اقای غلام حسین بهبهانی مطلق رئیس محترم هیئت تنیس روی. میز شهرستان دشتستان صمیمانه تشکر و قدر دانی میکنم. همچنین از سرکار خانم فاطمه تشنه دل و سرکار خانم زینب بهادر بابت زحمات این عزیزان و روحیه دادن به من در زمینه ورزشی از صمیم قلب سپاسگزارم.