دشتستان بزرگ- دی علی: دی‌علی و دی‌عواس دمِ در گیر گپ بیدن؛ سکی و شاه‌زینبم اوطرف خت خوتکشون بی؛ گپ گپ پیاده روی سوا بی که علی از سرکار اومه تا انگاری یه ماشین گلی ری سرتاپاش رختیه؛ سکی سیلیش کرد گفت: ککا کجا بیدیه تو خو غرق گِلی؛ علی جواب داد: زمسونِ دیه کار کولر نی؛ رفته بیدمه برق کشی؛ شاه زینب گفت: شما برق میکشین یا خوتونه تو گِل میپلکنین؟ علی که خسش بی گفت: صب تالا دریل زدمه که حال ندارم؛ بسکه پای دریل دروشیدمه که الانم که دسم نی هاسی میدروشم؛ مو بخیالم کار کولر سخته؛ ایسو که سی میکنم تا کار برقی هنی سختتره؛ دی‌عواس گفت: تگلیف چنه؛ ادم میخا نون بخاره؛ ای بگردی سخترم هسی؛ سکی خنده ای کرد و گفت: خو دی‌عواس همی سخته، دیه تو سخت ترش نکن؛ سکی همطر که گیر گپ بی، سرشه واگردوند تا بچش هاسی تو کیچه گِل بازی میکنه؛ سر کرد و سروصدا که بچه برو درس بخون که وا امسال، دوساله که هیچ یاد نگرفتیه؛ دی علی گفت: سکی دندت نرم مینه گفتم امسال نمیخا بیلیش بره مدرسه؟ نمیخا دنیا اخراوو خو؛ بچیل ما خو شانس ندارن که برن تو کار اداری؛ آخو میخوام بفهمم میخان پا بچسونن یا قُپِه ری کولشون بیلن؟ سر کار کارگریه خو همیطرم میتره کارگری کنه؛ سیل دورت بکن؛ بچیل خاله‌یلت پاک لیسانسن؛ کموش رفتنه سرکار؟ دور علی بگردم مینه لیسانس حقوقه رفته تو کار تعمیرات؛ شازی گفت: دی علی درد دل خوت نکن؛ ادم بایس تحمل کنه؛ سختی هم سر میره؛ دی علی که دلش دق کرده بی گفت: شما خو مَعنیتون جَمه؛ سر صُب تا پسین یا خو هسین یا گوشی دستونه؛ چه میفهمین پیل از کجا میا؛ یادش بخیر پای تلویزیون نشسه بیدیم یه شیخی سخنرانی میکرد میگفت: ما ملت ایران از کار خسته نمیشیم؛ من هرگز احساس خستگی نکردم؛ دی خدابیامرز گفت: مال
هنی کِلَند مُکی ندادنه دستت تو گرمای توسونِ برازگون برج مرداد بگن سینه‌ی اسفالتِ بچاکنی…

قُپه: درجه نظامی
پابچسونن: سلام نظامی دهند