سلام آقای رییس جمهور اکنون که بار دیگر بارقه امید با تدبیر مردم ایران بر کشورمان تابیدن گرفته و مردم فهیم ایران با انتخاب شایسته و مبتنی بر خرد جمعی رای به استمرار دولت تدبیر و امید دادند، ما مردم جزیره خارگ در استان زرخیز و البته محروم بوشهر نیز خوشحالیم که سهمی هر چند اندک در این پیروزی بزرگ داشته‌ایم. آقای رییس جمهور، در کنار تاسیسات نفتی زندگی می‌کنیم که صادرات حدود صد درصدی نفت ایران را به تمام دنیا بر عهده دارد و نقش بزرگ مردم خارگ در دفاع از این آب و خاک و تاسیسات در همه سالهای جنگ بر همگان واضح و مبرهن است. اما از دیرباز تا کنون سالهای سختی بر مردم این جزیره گذشته و همچنان می‌گذرد. اگر در این زمان جشن پیروزی و هنگامه لبخندها، تلخند به لب داریم به سبب درد و محنتی است که سالیان سال است گرفتار آن هستیم و سرخی صورت‌مان را دیگر کسی یقین ندارد که از سیلی خود باشد یا خودی. اما یاد گرفته‌ایم که زبان به گله پیش غیر نگشاییم و دشمن شادکن نباشیم، چه آنکه توقع از مروت و مهربانی شماست که امیدوارمان می‌کند به گشودن سفره دل و صحبت از آنچه که بر ما رفته و می‌رود. آقای رییس جمهور، همه نداری سی و اندی ساله ما جزیره‌نشینان خارگ خلاصه شد در چند بند مصوبات استانی حاصل سفر چندین رییس جمهور در سالهای گذشته به خارگ که شرم داشتیم از گفتنش در پیش اغیار، مبادا که کسی خجلت‌مان را ببیند و باور کند که مگر می‌شود زندگانی در یک چنین جزیره عظیم نفتی و با این‌همه کاستی! اما واقعیت است و متاسفانه گریزی نیست از گفتنش مگر به داشتن امیدی به دولت تدبیر و امید، که گرهی بگشایید از هزاران مشکلی که گریبان ساحل نشینان را گرفته است. باشد که خجلت‌زده در پیشگاه پیشینیان و آیندگان نباشیم. آقای رییس جمهور، مشکلات تردد مردم بومی جزیره خارگ از مسیرهای دریایی و هوایی به شهرهای اطراف و سایر نقاط کشور همچنان به قوت خود باقی است و متاسفانه به شکل اساسی و زیربنایی حل نشده باقی مانده است. امروز حاصل اجرای مصوبه استانی مبنی بر خریداری دو کشتی بزرگ مسافربری و الزام دستگاههایی چون اداره بندر و پایانه ها و … به پرداخت سهم‌شان در خریداری کشتی، شوربختانه سهم جزیره چیزی نبود جز بودجه‌ای آب رفته و کشتی کوچکی با وضعیت مالکیت نامعلوم که با نسیم بادی و نرمه موجی لنگر به جان مردم می‌اندازد و نای تکان خوردن از جای خود ندارد. براستی در کدام جزیره در خلیج فارس سراغ دارید که تا ده روز بدلیل شرایط جوی هیچ آذوقه‌ای حتی مایحتاج اولیه زندگی به جزیره نرسد، بطوریکه ذخیره آرد نانوایی‌ها هم تمام شود. آیا حق این مردم چنین است؟ آقای رییس جمهور، مگر می‌شود مردمانی در گوشه ایران عزیز زندگی کنند که هیچ حقی بر ملک و کاشانه خود نداشته باشند و از داشتن سند مالکیت خانه مسکونی خود محروم باشند. سند مالکیتی که نداشتنش مشکلات زنجیروار دیگری از جمله دریافت وام و تامین وثیقه را برای مردم به همراه دارد. چند سال دیگر باید بگذرد که این مردم در پی گرفتن برگ سندی قانونی برای احراز مالکیت و احیانا دریافت وامی برای خرید، تعمیر و یا ساخت مسکنی به این اداره و آن شعبه بانک رفته و دست خالی بازگردند. براستی احراز مالکیت و دادن حق مالکیت به مردمی که چندین نسل بر این جزیره روزگار گذرانده‌اند این چنین سخت است؟ آقای رییس جمهور، سهم جوانان خارگ از این ‌همه تاسیسات نفتی و شرکت‌های تابعه نفت و پتروشیمی بیکاری نیست. جنگ نشان داد که بیشترین قشر آسیب پذیر در سالهای جنگ، مردمی بودند که از شغل‌های ثابت در ادارات و تاسیسات نفتی برخوردار نبوده و تمامی سرمایه و اندوخته زندگانی خود را در سالهای آوارگی جنگ از دست دادند. اما همین مردم در مقابل دشمن بعثی مردانه ایستادند و شهدای زیادی را تقدیم کشور کردند. بعد از جنگ نیز این مردم سهمی از جنگ نخواستند چندانکه در دیگر مناطق جنگ‌زده معمول بود. نه وام بلاعوض بازسازی خواستند و نه دریافت کالاهای اساسی و نه حتی معافیت‌های سربازی چنانکه شامل فرزندان نیروهای مسلح و شرکت‌های تابعه نفت شد. اما خواسته حداقلی فرزندان این جزیره داشتن فرصتی شغلی چون همگان است که نانی به خانه ببرند و سرافکنده خانواده خود نباشند. آیا این خواسته زیادی است؟ آقای رییس جمهور، محروم بودن از گاز و لوله‌کشی گاز شهری در این جزیره کوچک نفتی خارج از دایره انصاف است. زیبنده نیست در کنار تاسیسات عظیم نفتی و اینهمه گازی که همراه با نفت تولید می‌شود و بیشتر هم سوزانده می‌شود دیدن زنان و مردان سالخورده جزیره که بعد از گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی، هنوز کپسول گاز به دوش داشته باشند و از داشتن لوله‌کشی گاز برخوردار نباشند. براستی هزینه اجرای لوله‌کشی گاز در جایی که فاصله منطقه شهری تا تاسیسات نفتی بیش از سه چهار کیلومتر نیست چقدر است که هیچ نهاد و یا مسئولی زیر بار اجرای آن نمی رود؟ آقای رییس جمهور، گفتن از نداشته‌ها و عدم برخورداری از حقوق اولیه انسانی مثنوی هفتاد من کاغذ است که پیشترها بسیار گفته شده و البته هم بدون فایده. اما حق مردم جزیره خارگ این نیست که آب شرب روزانه نداشته باشند، سند مالکیت ملک خود و اجداد خود را نداشته باشد، اشتغال پایدار در تاسیسات نفت و پتروشیمی نداشته باشد، بیمارستان تامین اجتماعی نداشته باشند، اورژانس هوایی نداشته باشند، کشتی مناسب برای تردد دریایی نداشته باشند، هواپیمای عمومی برای تردد نداشته باشند، شبکه فاضلاب فعال نداشته باشند، اداره آبفا نداشته باشند، اداره ثبت نداشته باشد، شبکه مخابرات و آنتن دهی موبایل در حد معمول نداشته باشند، پلیس ۱۱۰ نداشته باشند، آزمون گواهینامه رانندگی نداشته باشند، سیلوی ذخیره آرد و مایحتاج عمومی نداشته باشند و بسیاری نداشته‌های دیگر. آقای رییس جمهور، ما مردم جزیره خارگ چون گذشته استوار در مقابل همه ناملایمات و کاستی‌ها ایستاده‌ایم و خواهیم ایستاد و برای زدودن چهره محرومیت از جزیره‌مان اول امید به خدا و بعد دل به تدبیر شما بسته‌ایم. ما مردم جزیره خارگ برادری‌مان را با شما در انتخابات اردیبهشت ۹۶ ثابت کردیم که همچنان پشت و پناه شما بوده و هستیم. اما اکنون نوبت اثبات برادری شماست. منبع: نخ نیوز (سایت خبری خارگ)