هموگلوبین:
هموگلوبین خون که گاهی اوقات با حروف اختصار Hbاز آن یاد می شود یکی از پروتیین های موجود در گلبول قرمز خون می باشد.اگر گلبول قرمز را شبیه یک توپ در نظر بگیریم هموگلوبین در آن وجود دارد که به انواع مختلف تقسیم می شود مانند A,F,S,M,H,… که هر کدام نقش مهمی در گلبول قرمز ایفا می کنند.و اندازه گیری هر کدام پزشک را به سوی تشخیص و درمان بیمار هدایت می کند. اما بطور کلی نقش هموگلوبین اکسیژن رسانی به سلول ها است که اینکار را با کمک آهن موجود در گلبول قرمز انجام می دهد و افرادی که دچار کمبود آهن هستند هموگلوبین نمی تواند این نقش را به درستی انجام دهد بنابراین فرد دچار ضعف ، خستگی و رنگ پریدگی می شوند. چون سلولهای بدن اکسیژن کافی را دریافت نمی کنند. و یا هنگامی که هموگلوبین به اندازه کافی در بدن تولید نشود مثلا بعضی از عواملی که باعث تخریب گلبول قرمز می شوند مانتد تالاسمی ها و باقلایی و بیماری های التهابی، تغذیه نامناسب ،عوارض دارویی و یا بیماری های کلیویی و … مجددا بدن دچار کمبود اکسیژن و عوارض آن می شود.
همانگونه که کمبود هموگلوبین در گلبول های قرمز رخ می دهد شاهد افزایش آن نیز هستیم که عواملی مانند بیماری های قلبی،تومورهای کلیوی،بیماری های ریویی و پلی سیتمی ورا (پرخونی) ،استفاده از سیگار و مواد مخدر ،زندگی کردن در ارتفاعات بالا اشاره کرد .افزایش زیاد آن باعث آسیب جدی به مویرگ ها و بدن می شود.

نتیجه گیری:
سطوح هموگلوبین خون با توجه به جنسیت ،سن و بیماری های ایجاد شده دستخوش تغییر می شوند.بالاتر یا پایین تر بودن هموگلوبین از سطح عادی ،نشانه ای از وجود مشکلات متعدد است.البته برخی از افراد به صورت طبیعی هموگلوبین بالا یا پایین تر از حد عادی دادند.
پزشک با بررسی نتایج و در نظر گرفتن شرایط و سطح کلی سلامت جسمانی مشخص می کند که آیا سطوح هموگلوبین خون نشان دهنده بیماری است یا خیر.