یک نفر امد مرا با عشق افسون کرد و رفت
روزها را وصل شبهای پریشون کرد و رفت

انقدر از عشق خواند در گوش من آن یارِجان
بی درنگ قلب مرا مانند مجنون کرد و رفت

بی وفا حتی نماند تا مرهم دردم شود
هر دو چشمان مرا یک کاسه خون کرد و رفت

از یه دنیا عشق و دلتنگی که او هرروز گفت
در خیالاتم مرا مانند قارون کرد و رفت

اوکه هرلحظه برایم خواند از این عشق ناب
بی وفا حال مرا مثل زمستون کرد و رفت

انهمه دلدار و دلبرها که میخواند نام من
عاقبت عشق مرا از قلب بیرون کرد و رفت

حاصل این عشق تنها یک دل پر درد شد
قلب من را او فقط مینای محزون کرد و رفت